روزی در سرزمین وحشت فصل 06

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

روزی در سرزمین وحشت-فصل ۶ من به زنی که لباس وحشت تنش بود زل زدم.

“شما _شوخی می‌کنید، درسته؟ “لکنت گرفته بودم.

“منظورم اینه،سرسره مرگ _اون فقط یه شوخیه.

“او برگشت با چشمهای باد کرده اش زل زد و جوابی نداد.

“تابلوها هشدار می‌دهند،”او گفت.

“همیشه هشدارهایی وجود دارند.

“او برگشت و در ورودی (درگاه)تاریک ناپدید شد.

لوک و من بهم چپ چپ نگاه کردیم.

من (آب دهان ام)رو سخت قورت دادم.

احساس کردم گلویم ناگهان خیلی خشک شد.

دستانم به سردی یخ بودند حالا.

“این احمقانه است،”لوک غرغر کرد.

او دستهایش را در جیب شلوار جین اش فرو کرد.

“آن فقط یک یه سرسره احمقانه است. چرا او سعی می‌کنه مارو بترسونه؟ “ “من خیال می‌کنم آن کارش هست،”به او گفتم.

“ما باید پدر و مادر رو پیدا کنیم،”لوک غرغر کرد.

“ما باید اول کلی رو پیدا کنیم،”به او گفتم.

“اگر مادر و پدر بفهمند ما کلی رو گم کردیم،آنها عصبانی میشوند و مارو مجبور می‌کنند به محض اینکه او را پیدا کردیم بریم خونه.

” “اگه پیدا کنیم اش،”لوک ناامیدانه گفت.

برگشتم نگاهی به سراسر میدان انداختم.

(اثری از)پدر و مادر نبود.

دو نوجوان داشتند از گاری یک وحشت بستنی قیفی سیاه می‌خریدند.

دو وحشت داشتند با جارو دستی هایشان میدان را جارو می‌کردند،پهلو به پهلوی هم کار می‌کردند.

از فاصله دوری،من می‌تونستم صدای زوزه یک گرگ رو از دهکده گرگینه ها بشنوم.

خورشید در آسمان بالا اومده بود حالا (وسط آسمان بود).

میتونستم تابیدن اش رو پایین رو فرق سرم و شونه هام احساس کنم.

اما هنوز در سراسر (بدنم) احساس سرما می‌کردم.

“کلی_کجایی تو؟ “من پرسیدم،فکرم رو بلند به زبان آوردم.

“داره سر می‌خوره برای همیشه،”لوک گفت،سرشو تکون می‌داد.

“داره سر می‌خوره برای همیشه و همیشه روی سرسره مرگ”. (حرفت) احمقانه است،”من جواب دادم.

اما(حرف)لوک ایده ای به من داد.

“بیا،”من گفتم،آستین تی شرت اشو به زور کشیدم.

من شروع کردم به کشیدنش به سمت ورودی تاریک.

“ها؟کجا؟ “لوک خودش رو عقب کشید.

“ما به سرسره ها میریم دوباره،”به او گفتم.

دهانش را باز کرد که اعتراض کنه.

“بدون کلی؟ ما نمی‌تونیم دوباره بریم (سرسره ها)بدون کلی.

” “ما میریم کلی رو پیدا کنیم،”من گفتم،این بار بازویش را گرفتم و و او رو به سمت درگاه تاریک باز کشیدم.

“منظورت اینه _؟ “برادرم داشت تازه (موضوع) رو می‌گرفت.

سرم رو به علامت مثبت تکان دادم.

“آره.

ما اونو دنبال می‌کنیم.

ما سوار همان سرسره ای میشیم که او سوار شد.

” “سرسره شماره ده،”لوک زمزمه کرد.

و سپس با نجوایی جدی اضافه کرد،”سرسره مرگ”. ما سوار اون میشیم،و آن مارو به سمت او راهنمایی می‌کنه.

ما در سکوت از سطح شیبدار بالا رفتیم.

صدای گرمپ گرمپ سریع کفش های ما در کوه پهناور توخالی اکو می‌شد.

ما (از جلو) تابلویی که تقریبا نصفه راه تا قله بود گذشتیم.

من همانطور که از آن رد می‌شدم دوباره آن را خواندم:هشدار! تو ممکنه کسی باشی که سر می‌خوری به سوی مرگ ات! کلی _تو داری هنوز سر می‌خوری؟ تعجب کرده بودم.

سرم رو به شدت تکان دادم،تکان میدادم که این فکر رو دور کنم (از سرم).

البته که او هنوز سر نمی‌خوره.

چه فکر احمقانه‌ای! دو وحشت هنوز بالای سرسره ها ایستاده بودند.

“دقت کنید کدوم سرسره رو انتخاب می‌کنید،”یکی از آنها هشدار داد.

“ما میدونیم کدام یکی رو میخوایم،من نفس نفس زنان گفتم.

“سرسره شماره ده.

هر دو ما.

باهم.

“نزدیک ترین وحشت به سرسره به ما برای نشستن (روی سرسره)اشاره کرد.

من نگاهی به لوک انداختم،او درست پشت من ایستاده بود،صورتش از ترس منقبض شده بود.

او چند قدم من رو عقب کشید.

“شاید ما نباید(این کارو )بکنیم،او یواش گفت(نجوا کرد).

“چرا نه؟ “با بی حوصلگی پرسیدم(طلب کردم).

“اگه هشدار درست باشه چی؟ “لوک پرسید(طلب کرد).

“احمق نباش،سرزنشش کردم.

“این یک پارک تفریحات هست _ یادته؟ آنها بچه‌ها رو نمی‌کشند یا نمی‌فرستند آنها رو سر بخورند به سمت مرگ اشون.

همه اینها برای تفریح هست! “لوک (آب دهانش)رو سخت قورت داد.

“تو مطمئنی؟ “ “البته که مطمئنم،من جواب دادم.

“حالا،میخوای کلی رو پیدا کنی یا نه؟ “لوک سرتکان داد.

“پس بیا بریم” دستور دادم.

نشستم بالای سرسره شماره ده.

لوک به سنگینی درست پشت سرم نشست،پاهایش را بیرون از من(دو طرف من)دراز کرد.

احساس کردم کف (سرسره)زیر ما کج شد.

ما شروع کردیم به سرخوردن.

“کلی، اینجاییم داریم میایم! “من فریاد زدم.