روزی در سرزمین وحشت فصل 04

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

روزی در سرزمین وحشت-فصل ۴ من فریاد زدم و لوک و کلی رو عقب کشیدم.

گرگ کشان کشان بیرون آمد و سرشو پایین نگه داشته بود،خیره شده بود بالا به ما با چشمان قرمز گشاد،دهانش را با گرسنگی باز کرده بود.

“اون_اون واقعیه! “کلی اظهار کرد،آب دهانش را سخت قورت داد.

دستم رو شانه اش بود.

می‌تونستم لرزیدنش رو احساس کنم.

گرگ یک خرناس عمیق سر داد.

سپس اون برگشت عقب پشت دیوار کلبه.

“من فکر می کنم اون یک نوع ربات یا همچین چیزی بود، من به کلی گفتم.

“بیاین بریم یک جای دیگه،کلی جواب داد،ناگهان خیلی رنگ پریده شد.

“اون تابلو اون بالا چی می‌گه؟ “لوک پرسید.

او از روی سنگفرش های سیاه به سمت تابلو دوید،و کلی و من دنبالش کردیم.

تابلو خوانده شد: نیشگون نگیرید.

لوک خندید.

“احمقانه است.” “چه تابلو بی معنی! “کلی موافقت کرد.

“آن تابلو رو فقط برای خاطر تو گذاشتند،لوک! “من داد زدم.

من از بازو او یک نیشگون محکم گرفتم.

“هی! نمیتونی بخونی(سواد نداری)؟ “او با عصبانیت داد زد،اشاره به تابلو می‌کرد.

من یک وحشت سبز دیدم (که) از پایین خیابان مارو نگاه میکرد.

سپس یک خانواده رو دیدم (که) راهشون رو باز می‌کردند ( از) پشت ردیفی از کلبه ها.

آنها یک مادر،یک پدر،و یک دختر کوچک بودند.

دختر کوچک به دلایلی گریه می کرد.

والدینش دستشان را روی شانه اش گذاشته بودند و خیلی ناراحت به نظر می رسیدند.

یک زوزه گرگ هوا رو شکافت(زوزه گرگ شنیده شد).

“بیاید بریم چند تا سواری پیدا کنیم! “کلی پیشنهاد داد.

“تعدادی سواری ترسناک! “لوک اضافه کرد.

کنارهم راه می‌رفتیم،نزدیکی مون رو بهم حفظ میکردیم،راه مون رو به بیرون دهکده گرگینه باز کردیم (خارج شدیم از دهکده).

(ته) خیابان به سمت یک میدان گرد پهن شد.

به محض اینکه به بیرون دهکده قدم گذاشتیم نور درخشان خورشید برگشت.

چندین ساختمان بنفش و سبز میدان را احاطه کرده بودند.

من چند خانواده دیگر رو دیدم و چندین وحشت سبز پوش که به دقت مراقب همه چیز بودند.

یک وحشت چاق پشت یک گاری بنفش و سبز بستنی قیفی می‌فروخت _بستنی سیاه! “اوه! “لوک اظهار کرد،شکلک در آورد.

ما با عجله از جلوی گاری،یک تابلو نیشگون نگیرید دیگه گذشتیم،و جلوی چیزی که ظاهراً یک کوه بلند بنفش بود ایستادیم.

“اون یک سواریه! “من بهشون گفتم.

یک درگاه (برای وارد شدن) آن طرف کوه بریده بودند.

و بالای درگاه یک تابلو بود: سرسره مرگ. آیا تو کسی خواهی بود که تا ابد سر می‌خوره؟ “چه باحال! “لوک داد زد،با کلی زدن قدش.

“شرط می‌بندم تا قله بالا میروید،بعد سر می‌خورید همه راه رو پایین،من گفتم،اشاره به نوک ساختمان کوه شکل کردم.

“بیاین بریم! لوک با هیجان داد زد.

ما دویدیم به سمت ساختمان،سپس از میان درگاه باز در کنار آن وارد شدیم. داخل تاریک و سرد بود. یک سطح شیبدار پهن به بالا به سمت نوک خم می‌شد.

من می‌تونستم صدای جیغ های ممتد و خنده های بچه‌ها رو بشنوم،اما نمی تونستم ببینمشون.

هر سه نفر ما نیمی راه می‌رفتیم،نیمی از راه به سمت بالای رمپ رو می‌دویدیم،مشتاق رسیدن به نوک بودیم.

حدوداً نیمه راه به سمت بالا،ما ایستادیم برای خواندن یک تابلو دیگه: هشدار! تو ممکنه کسی باشی که سر می‌خوره به سمت مرگ ات! الان می‌تونستم جیغ زدن بچه‌ها رو که سر میخورند پایین بشنوم.

اما برای دیدن هر چیزی خیلی تاریک بود.

“آیا تو ترسیدی،کلی؟ “من پرسیدم،متوجه لحن محکم اون شدم.

“به هیچ وجه! “او اصرار کرد،از سوالم خجالت کشید.

“قبلا این چیز‌ها رو دیدم.

آنها واقعا شبیه تخته های بزرگ سرسره هستند.

شما فقط (باید)بشینی روی آنها و سر بخوری پایین.

” عجله کنید! “لوک فریاد زد،در حالی که جلو ما میدوید.

“هی_صبر کن! “صداش زدم.

من دنبال کردم آنها رو تا نوک سطح شیبدار.

ما خودمان را روی یک سکوی پهن پیدا کردیم.

یک ردیف از بلند،تخته های سرسره مارپیچ کشیده شده بودند به اخر سکو.

تخته های سرسره از یک تا ۱۰ شماره گذاری شده بودند.

در نور کم،من دوتا وحشت رو دیدم که نزدیک شدن مارو نگاه می‌کردند.

آنها در جلوی تخته های سرسره ایستاده بودند.

چشمهای زرد برآمده اشون برق زدن همچنان که ما با عجله به سمت آنها رفتیم.

“آیا شما سر می‌دید تمام راه تا پایین؟ “لوک از یکی از آنها پرسید.

وحشت سر تکان داد.

“آیا شما واقعا سریع میرید؟ “کلی پرسید،درنگ کرده بود چند قدم پشت سر ما.

وحشت دوباره سر تکان داد.

” تا پایین راه طولانی هست،او غر زد.

“دقت کنید کدوم سرسره رو انتخاب می‌کنید،اون یکی وحشت هشدار داد.

“سرسره مرگ رو انتخاب نکنید. او به شماره ای که در جلوی هر سرسره بارنگ سیاه نمایش داده شده بود اشاره کرد.

“بله.

سرسره مرگ رو انتخاب نکنید، رفیقش تکرار کرد.

“شما برای همیشه و همیشه سر خواهید خورد تا پایین.

“من خندیدم.

او فقط سعی داشت مارو بترسونه _ مگر نه؟