سرفصل های مهم
شوخی دستور زبان
توضیح مختصر
در این پادکست بیان می شود که یادگیری گرامر یک شوخی است و فقط به درد افرادی می خورد که می خواهند دکتری زبان شناسی بگیرند.
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
فایل صوتی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمه‌ی درس
شوخی گرامر دستور زبان بزرگترین شوخی در آموزش انگلیسی “ جری دای”
خدای من (واو). من این گفتار (سخن) را خیلی دوست دارم. این سخنی از جری دای است که در وبلاگ تونی یافتم. جری یک مهاجر چینی است که در تورنتو زندگی می کند. او تقریبا انگلیسی را عالی صحبت می کند .و همانند یک بومی زبان به نظر می آید ( اگر چه کلمه pronunciation را غلط تلفظ می کند ، قبل از استاد زبان شدن، جری نیز همانند بسیاری از زبان آموزان خارجی، سالها از آموزش سنتی زبان رنج می برد. مانند بسیاری از کشورها، مربیان چینی شیفته دستور زبان شده‌اند. در نتیجه، دانش آموزان نیز چنین هستند. جری در حالی در سن بیست سالگی وارد کانادا شد که انگلیسی را سالها تحت محاصراتش فرا گرفت، اما نمی توانست به طور موثر ارتباط برقرارکند. او که نا امید شده بود، مدت دو سال مطالعه خود را آغاز کرد.
در این مدت چه کاری انجام داد؟ او دستور زبان یا فهرست واژگان را مطالعه نکرد. او بر روی گوش دادن، خواندن و تلفظ تمرکز کرد.
دیوید لانگ، مدیر برنامه زبان تایلندی AUA، پیرامون همه گزارش ها، تایلندی را عالی صحبت می کند. اگرچه من نمی‌توانم این را به طور مستقیم قضاوت کنم، بسیاری از تایلندی‌ها به من گفته‌اند که گفتار او طبیعی، بدون تلاش و روان است. او چطور زبان تایلندی را یاد گرفت؟ با گوش دادن های بسیار و به مدت یکسال. در واقع، دیوید در تمام طول این “دوره سکوت “ به زبان تایلندی صحبت نکرد. برنامه زبان تایلندی او از همین روش استفاده می کند - دانش آموزان برای اولین بار گوش می دهند. در برنامه مطلقاً هیچ ساختار دستور زبانی وجود ندارد.
و سپس من اینجا هستم با همه گزارش ها، به نظر همه، من وانمود می کنم که بر انگلیسی تسلط دارم، من این کار را چطور انجام دادم؟ آیا زمانی که کودک بودم، والدینم به من دستور زبان آموخته اند؟ آیا من فعل گذشته کامل استمراری را در مدرسه ابتدایی آموختم؟ نه. در حقیقت، من هرگز نمی دانستم “گذشته کامل” چیست تا زمانی که معلم انگلیسی شدم. به سان فرانسیسکو بروید و از هر گوینده بومی بپرسید که “فعل گذشته استمراری چیست”، و آنها نگاهی سردرگم و بهت انگیز تحویل می دهند(با سردرگمی به شما نگاه می کنند). البته، هر گوینده بومی از هر زبانی معمولاً اگر سوالات گرامری از آنها پرسیده شود، چنین پاسخی به شما خواهند داد مگر اینکه معلم زبان باشد.
دستور زبان بویژه قواعد مبهم، تحلیلی، فوق العاده پیچیده و گیج کننده در آموزش انگلیسی نه تنها بی فایده است بلکه مضر هم است. شما باید درک کنید که دستور زبان یک ساختار مصنوعی است. دستور زبان یک الگو است. این الگویی است که توسط فرهنگستان ها به منظور تجزیه و تحلیل زبان‌ها ارائه شده‌است. اگر هدف شما این است که دکتری زبان بگیرید و در آینده نوام چامسکی شوید، دستور زبان در واقع چیزی است که باید به شدت مطالعه کنید.
اما اگر واقعا میخواهید بر انگلیسی یا هر زبان خارجی مسلط شوید، دستور زبان خیلی مفید نیست. مطالعه دستور زبان بسیاری از عادت های بد را در بر می گیرد. بدترین حالت تمایل به تجزیه و تحلیل زبان است تا بدست آوردن آن. من این را همیشه در دانش آموزان می بینم - آنها بیشتر می خواهند بر روی نکات دستور زبان بحث و تجزیه و تحلیل کنند تا درک صحیح، کسب و استفاده صحیح از زبان به شیوه طبیعی و بصری. مطالعه دستور زبان منجر می شود تا آنها به تحلیل و ترجمه هر سخنی بپردازند که سخنرانی آرام، غیر طبیعی و ناراحت کننده ای را ایجاد می کند (نارحت کننده هم برای آنها و هم برای فردی که می خواهند با آن صحبت کنند).
همانطور که استیو کافمن، جری دای، دیوید لانگ و سایرین یادآوری کرده اند، رشته آموزش زبان پر از معلمان و محققانی است که حقیقتا هرگز به زبان خارجی مسلط نشده‌اند. آنها همچنین اشاره می کنند که آنچه که بیشتر بر آموزش زبان می گذرد، مقابله سازنده است و بیشتر برای پشتیبانی از درک اعتبار معلم و مدرسه به درد می خورد.
من به زبان خارجی تسلط ندارم. اما مصمم هستم که به زبان اسپانیایی مسلط شوم. وقتی برنامه یادگیری ام را مرور کردم، فهمیدم که انتخاب بسیار واضحی دارم. من می توانستم توصیه های مربیان سنتی را پیروی کنم - افرادی که بسیار معتبر هستند، اما به ندرت بر زبان خارجی خودشان تسلط می یابند. یا من می توانم از افرادی که بر زبان دیگری تسلط پیدا کرده اند، پیروی کنم - افرادی که بزرگسال هستند و زبان را به صورت روان، طبیعی، روشن و بدون تردید صحبت می کنند. از آنجا که هدف من صحبت کردن اسپانیایی است، دکترای خود را در زبانشناسی دریافت نکردم. من تصمیم گرفتم به دنبال مشاوره گرفتن از گروه دوم باشم.
ما می توانیم همه نتایج پایانی خود را در چند سال متوالی مشخص کنیم. اما من پیش از این متقاعد شده ام. هم اکنون مزایای زیادی را تجربه می کنم. من کاملا از فرآیند یادگیری زبان اسپانیایی لذت می برم. انگیزه من هفته به هفته افزایش می یابد. با وجود اینکه هنوز قادر به برقراری ارتباط زیاد نیستم، می‌توانم حس کنم که درک من بهتر شده‌است. شاید از همه مهم‌تر، من می‌توانم خودم را به عنوان یک گوینده مسلط تصور کنم.
این چیزها در مواقعی که از دستور زبان استفاده می کنم/ روش های تحلیلی را دنبال میکنم، اتفاق نمی افتد.
بخش غم‌انگیز این موضوع این است که بسیاری از دانش آموزان خود را سرزنش می‌کنند. آنها فکر می‌کنند که مشکلی از آنها است. آنها فکر می‌کنند، همان طور که من به کار می بردم، آنها استعداد خاصی برای یادگیری ندارند. آنها فکر می‌کنند که تسلط بر زبان انگلیسی ( یا هر زبان دیگری ) غیر ممکن است. آنها فکر می‌کنند که معلمان و مدارس درست هستند و بنابراین آنها باید به سادگی دانش آموزان بدی باشند.
در انتها، من با جری موافقم: دستور زبان بزرگترین شوخی در آموزش زبان است.
آن (دستور زبان) یک شوخی ظالمانه است.
متن انگلیسی درس
The Grammar Joke
” Grammar is the biggest joke in language education” – Jerry Dai
Wow. I love that quote. It’s from a speech by Jerry Dai, that I found on Tony’s blog. Jerry is a Chinese immigrant who lives in Toronto. He speaks near perfect English and sounds like a native speaker( though mispronounces the word” pronunciation” ;) Before mastering the language, Jerry, like most foreign language learners, suffered through years of traditional language education. As in most countries, Chinese educators are obsessed with grammar. As a result, so are the students. Jerry arrived in Canada at the age of twenty with years of English study under his belt, but he could not communicate effectively. Frustrated, he embarked on an intense two year period of self study.
What did he do during that time? He did not study grammar or vocabulary word lists. He focused on listeningand readingand pronunciation.
David Long, director of AUA’s Thai language program, by all accounts speaks excellent Thai. Though I can’t judge this directly, I’ve been told by many Thais that his speech sounds natural, effortless, and fluent. How did he learn Thai? By listening intensely for one year. In fact, David did not speak Thai during this entire” silent period”. His Thai language program uses the same approach-- students listen first. There is absolutely no grammar instruction in the program.
And then there’s me:) By all accounts, I seem to have mastered English;) How did I do this? When I was a child, did my parents teach me grammar? Did I learn about the past perfect progressive tense in elementary school? No. In fact, I never knew what the” past perfect” was until I became an English teacher. Walk around SF and ask any native speaker” what is the present progressive tense” and they will give you a confused look. Of course, any native speaker of any language( unless they are a language teacher:( will usually give you just such a response if you ask them grammar questions.
Grammar, especially the obtuse, analytical, incredibly complex mish- mash of” rules” used in English language education, is not only useless-- it is harmful. Grammar, you must understand, is an artificial construct. Grammar is a model. It’s a model developed by academics to analyze languages. If your goal is to get a Phd in Linguistics, and become the next Noam Chomsky, grammar is indeed something you should study intensely.
But if you actually want to master English, or any foreign language, grammar is not very useful. Grammar study ingrains a lot of very bad habits. The worst is a tendency to analyze the language rather than acquire it. I see this all the time with students-- they’d rather analyze and debate minute grammar points than truly understand, acquire, and use the language in a natural and intuitive way. Grammar study causes them to analyze and translate every utterance producing stilted, unnatural, painful speech( painful for them and painful to the person they are trying to talk to).
As Steve Kaufman, Jerry Dai, David Long and others have noted, the language education field is filled with teachers and researchers who have never actually mastered a foreign language. They also note that much of what passes for” language education” is counter productive, and serves mostly to prop up the perceived authority of the teacher and school.
I have not mastered a foreign language. But I’m determined to master Spanish. As I reviewed my learning plan, I realized I had a very clear choice. I could follow the advice of traditional educators-- people who sound very authoritative, but who have rarely mastered a foreign language themselves. Or I could follow the advice of people who have actually mastered another language-- who did so as adults, and who speak the language fluently, naturally, intuitively, and without hesitation. Since my goal is to speak Spanish, not obtain a Phd. in Linguistics, I’ve chosen to follow the advice of the latter group.
We can all judge the end results for ourselves, in a couple of years. But I’m already convinced. Already, I’m experiencing great benefits. I’m thoroughly enjoying the process of learning Spanish. My motivation is growing week by week. I can feel my comprehension improving, even though I’m still not able to communicate much. Perhaps most importantly, I can imagine myself as a fluent speaker.
These things never happened when I followed the grammar- analysis approach.
The tragic part about this is that so many students blame themselves. They think there is something wrong with them. They think, as I used to, that they don’t have a talent for languages. They think that mastering English( or another language) is impossible. They think the teachers and schools are right, and therefore they must simply be bad students.
In the end, I agree with Jerry: Grammar is the biggest joke in language education.
It’s a cruel joke.
