هویت

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

هویت

هویت یک مورد قدرتمند است. چه اعتقادی ما به خودمان داریم و چگونه خودمان را توصیف می کنیم - سرعتمان در پروسه را کنترل خواهیم کرد ، لذت بردن هایمان از زبان، و موفقیت نهایی یا شکست خودمان با زبان. یک هویت منفی می تواند انگیزه و نیز توانایی مان برای یادگیری سریع و آسان زبان نابود کند. یک هویت مثبت می تواند دقیقا مخالف آن چیزی باشد که توانستن تبدیل به سوخت جت برای موتور یادگیری زبان است.

تونی رابینز ، یک سخنران انگیزشی ، بسیار در مورد هویت صحبت می کند. در یک سی دی که او آن را “ درس هایی در استادی “ نامیده ، او نکته ذیل را مطرح می کند:

” ببین، برای رسیدن به جایی که می خواهیم باشیم ما مجبوریم سطح جدیدی از تفکر را داشته باشیم. ما ملزم هستیم که بدانیم برای چه مورد عالی مجبوریم از حالا وارد عمل شویم - هیچ جای اشتباهی برای این وجود ندارد، این خارق العاده است.

اما برای دستیابی به سطح بعدی ما مجبوریم به زندگی از زاویه ای جدید نگاه کنیم ، و یکی از آن نگاه های جدید این است که ما خودمان را در مسیر متفاوتی تصور کنیم. نه فقط توانایی مان، اینکه حالا که هستیم. نه یک روزی . امروز.

این تغییر از دقیقه ای که خودت را عمیقا تعریف کنی آغاز می شود، به جای اینکه اجازه دهی محیط آن را برای تو انجام دهد. در موردش فکر کن - چگونه بسیاری از ما خودمان را توصی می کنیم؟ در هر صورت ما تا کجا با هویتمان هستیم؟ خوب، این از محیط های متنوعی منشا می گیرد اما ممکن است بهترین راه پاسخ برای این سوال این باشد که یک مورد متفاوت تری را سوال کنی: چگونه تو می توانی مردم اطرافت را توصیف کنی؟ چگونه تو متوجه می شوی اگر آن ها یک دوست باشند - آیا آن ها شخصیت خوبی هستند یا خیر؟

راهی که ما باقی مردم را توصیف می کنیم. راهی که هویتشان را مشخص کنیم این است که آن ها تماشا کنیم. به آن ها گوش دهیم. ما معمولا هویت مردم را با رفتارشان قضاوت می کنیم. این درست نیست؟

منظورم این است که در مورد آن فکر کن، برخی بسیاری از وقت ها به تندی با تو رقتار می کنند، هر زمانی که تو اطراف آن ها هستی - خیلی زودتر می روی “ من آن شخص را می شناسم . او فرد نادانی است”.

تو می دانی چه چیزی چالش است؟ یکبار تصمیم بگیری که آن ها احمق هستند ، و اگر آن به یک باور تبدیل شود یا بدتر ، اگر آن به اعتقادی تبدیل شود که آن ها احمق هستند - هیچ چیزی نمی تواند نظرت را در مورد آن ها تغییر دهد. حتی اگر آن ها بعدها فرد واقعا خوبی شوند ، آن ها فقط روز افتضاحی داشتند ، امکان دارد آن ها در آن روز کشمکشی داشته باشند ، اما آن چیزی نیست که آن ها هستند.

برای یکبار هم که شده آن ها را در آن مسیر توصیف کن، حدس بزن چه چیزی است ، هیج چیزی نمی تواند آن ها تغییرش دهند.

پس تو باید متوجه بشوی برخی اوقات ما همان موارد مشابه را به خودمان می گیریم. آن خطرناک است”.

تونی به نکته خوبی اشاره کرد. توصیف کردن خودمان می تواند بسیار بسیار خطرناک باشد. برای مثال ، سال ها من خودم را به مانند “ یادگیرنده ای افتضاح در زبان” توصیف می کردم. من در یادگیری زبان در دبیرستان شکست خورده بودم. در دانشگاه من دو نیمسال تحصیلی زبان چینی باستان را گذراندم و نتوانستم چیزی بیاموزم. در یادگیری ژاپنی شکست خورم زمانی که در ژاپن زندگی می کردم. و در یادگیری تایلندی شکست خوردم زمانی که در تایلند بودم.

این تجربیات یکی بعد از دیگری ساخته شدند. هر زمان که زبانی را شروع می کردم، من کاملا باور داشتم که یاد گیرنده بدی در زبان هستم. زمانی که دوباره شکست خوردم ، این هویت قوی تر می شد. در تایلند، من شروع کردم به مردم بگویم که من معلم زبان خوبی هستم ولی یک یادگیرنده وحشتناک زبان.

از زمانی که من آن هویت را داشتم، مطمئن بودم در هر زبانی که تلاش کنم به شکست منجر خواهد شد. اما خوشبختانه، من تغییر آن باور را انتخاب کردم. من این را شروع کردم که دریافت کنم من “ در زبان ها بد نیستم”. بلکه معلمان بدی در گذشته داشتم ، و مجبور بودم روش های یادگیری بی تاثیر ( و وحشتناک کسل کننده) را استفاده کنم، زمانی که خودم به تنهایی مطالعه می کردم. به خواندن تحقیق پیرامون فراگیری زبان را آغاز کردم تا به معلم بهتری تبدیل شوم. اما این اطلاعات نیز من را در تغییر هویت زبانم کمک کردند.

سپس شروع کردم که با یادگیرندگان موفق زبان مانند دیوید لانگ و استیو کافمن صحبت کنم. روش هایی که آن ها استفاده می کردند کاملا متفاوت بودند از آن هایی که من استفاده کرده بودم. بعد از یک گفت و گوی اختصاصی با استیو ، من تجلی پیدا کردم. من یادگیرنده بدی در زبان نبودم. با نگرش صحیح می توانم زبان را به همان میزان موثر بودن استیو یا دیوید یا هر شخص دیگری ، بیاموزم.

من هویتم را تغییر دادم. ناگهان، اسپانیایی برایم مهیج و جالب شد. من مجبور شدم آن را برای ماه ها تا اکنون بیاموزم و انگیزه بیشتری دارم و بیشتر هیجان زده ام نسبت به زمانی که تازه شروع کرده بودم. من پیشرفت پیوسته ای را می سازم. من نمی دانم که در یک سال موفق خواهم بود ، یا دوسال ، یا هر زمانی - اما می دانم که در درون آینده پیش بینی شده - من موثر خواهم بود. من هیچ شکی ندارم که موفق خواهم شد. من هویت انتخاب شده جدیدی دارم. من یادگیرنده ای مشتاق و موفق زبان هستم!

یکی دیگر از هویت های شکست خورده ای که ما می توانیم آن را بسازیم ، میهن پرستی می باشد. اگر ما کشور و فرهنگ بومی خودمان را بیش از حد بشناسیم ، ما به دیگر فرهنگ ها نزدیک خواهیم شد و نیز دیگر زبان ها. برای مثال ، اگر یک آمریکایی به تایلند برود و از خوردن غذای تایلندی اجتناب کند، دوستان تایلندی پیدا نکند ، در نزدیکی جاده سوخومویت با دیگر غربی ها زندگی کند، و اغلب بگوید که “ آمریکا بهتر است” - او چه شانسی دارد که زبان تایلندی را بیاموزد.

همچنین ، اگر یک دانش آموز ژاپنی به آمریکا بیاید - اما با افراد ژاپنی زندگی کند، فقط دوستان ژاپنی داشته باشد، فقط غذاهای ژاپنی را بخورد و همیشه آرزو کند آن ها به ژاپن بازگردند - چه شانسی آن ها در استاد شدن انگلیسی دارند؟ خیلی کم. و حتی اگر آن ها انجام دهند ، کمی عزم راسخ قدرتمند را طلب خواهد کرد.

در ذهنم ، یک نکته کامل در یادگیری زبان این است که با افراد و فرهنگ های دیگر ارتباط برقرار کنی. چرا من اسپانیایی یاد می گیرم مگر من می خواهم به آمریکای جنوبی سفر کنم، با گوینده های اسپانیایی صحبت کنم، در مورد فوتبال اسپانیایی بیاموزم، پیرامون تاریخ آمریکای جنوبی مطالعه کنم و … . منظورم این است که ، من مرده اینم که سفری به مکزیک یا اکوادور یا ونزوئلا داشته باشم. من تا به حال یک لیست بلندی دارم از مکان هایی که من میخواهم ملاقات کنم. آن چیزی است که زبان را زنده و جذاب نگه می دارد.

اما برای انجام دادن این ، من بایستی کمی به هویتم اجازه دهم که “ من آمریکایی هستم”. البته که من در اینجا به دنیا آمده ام و من همیشه آمریکایی خواهم بود. اما این فقط قسمت کوچکی از هویت من است. من خیلی چیزها در مورد آمریکا دوست دارم ، خیلی دیگر را هم دوست ندارم. همچنین ، موارد زیادی هستند که من در مورد تایلند ، ژاپن و هند علاقه دارم.

من باید هویتم را از “ آمریکایی” به “ شهروندی جهانی “ تغییر دهم.

این باور ها امکان دارد مستقیما به یادگیری زبان مرتبط نباشند اما آن ها مرتبط هستند. با توصیف دوباره هویتمان - به عنوان یادگیرندگان زبان و شهروندان - ما می توانیم ریشه ای توانایی مان را در یادگیری زبان ارتقا دهیم.

پس باورهای گذشته ات را فراموش کن. “زخم” گذشته انگلیسی را فراموش کن. تمام آن کلاس های کسل کننده و معلمان وحشتناک و آزمون ها و مدارک و عیب جویی ها را فراموش کن. هیچ کدام از آن مطالب. این تو نیستی. تو در انگلیسی بد نیستی. تو در زبان ها بد نیستی.

تو یادگیرنده ای مشتاق، سفارش شده موفق زبان هستی…اگر انتخاب کنی که بشوی.