طاعون سیاه

فصل: کتاب پنجم / درس: طاعون سیاه / درس 1

طاعون سیاه

توضیح مختصر

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

طاعون سیاه

در دهه‌ی ۱۳۰۰، بیماری ناخوشایندی معروف به طاعون سیاه جهان را وحشت‌زده کرد و مانند آتش‌سوزی به‌سرعت از شهری به شهر دیگر گسترش یافت.

مردم از چین تا انگلستان بیمار شدند - هیچ‌کس در امان نماند، زیرا این بیماری پیر و جوان را بدون رحم تحت‌تأثیر قرار داد. میزان مرگ بسیار زیاد بود. از هر سه نفر در اروپا یک نفر می‌مرد. البته برخی معتقدند که دو نفر از سه نفر بود.

به‌طور کلی، بین ۷۵ تا ۲۰۰ میلیون نفر درگذشتند، که جمعیت منطقه را بسیار تغییر داد. ۲۰۰ سال طول می‌کشد تا سطح جمعیت دوباره افزایش یابد.

طاعون سیاه ترسی ایجاد کرد که حد و مرز نداشت. اولین علامتی که بروز کرد، شروع تب بود و بلافاصله درد زیادی در روده‌ی بیمار به‌دنبال داشت. سپس پوست بیمار سیاه و زیر بغلش متورم می‌شد و خون از بدنش بیرون می‌ریخت.

قربانیان در پریشانی زیادی به سر می‌بردند، که بدتر می‌شد چون اطرافیان از هرگونه تماس می‌ترسیدند، که باعث وحشتناک‌تر شدن رنج قربانی می‌شد. عزیزان با هر نقصی در سلامتی یکی از اعضای خانواده برای معجزه دعا می‌کنند و امیدوارند که از نیاز به عزاداری آن‌ها نجات پیدا کنند.

هیچ‌چیز نمی‌توانست جلوی این بیماری وحشتناک را بگیرد و چون تعداد زیادی از مردم جان خود را از دست دادند، مجبور شدند با هم در گورهای عظیم دفن شوند.

بدون تشخیص صحیح و دقیق، پزشکان در آن زمان از وجود گیاهان دارویی یا سایر داروهایی که می‌توانند افراد بیمار را درمان یا به آن‌ها کمک کنند، بی‌اطلاع بودند. پزشکان به دلیل این شکست پیش‌بینی‌شده مورد انتقاد منفی قرار گرفتند، بنابراین دیگران چندین تلاش برای یافتن درمان انجام دادند.

بیشتر این تلاش‌ها بی‌معنی بود. مثلاً، برخی معتقد بودند که استفاده از کلاه ایمنی خاص به‌شکل پرندگان باعث جلوگیری از بیماری یا درمان آن می‌شود. سایر «معالجات» خطرناک و بی‌رحمانه بودند. مردم از ادیان مختلف زنده‌زنده سوزانده می‌شدند، زیرا برخی تصور می‌کردند یک دین به‌طریقی مسئول بروز طاعون است.

دنیا در دهه‌ی ۱۳۰۰ مکانی کثیف بود که در آن تعداد کمی از مردم خود را می‌شستند. میکروب‌ها و باکتری‌ها به‌راحتی به دیگران منتقل می‌شدند. موش‌ها همه‌جا بودند و کک‌های تغذیه‌کننده از موش‌ها طاعون سیاه را از خانه‌ای به خانه‌ی دیگر می‌بردند و ستیزگرترین تلاش‌های مردم برای جلوگیری از آن را شکست می‌دادند.

متن انگلیسی درس

The Black Plague

In the 1300s, a grim disease known as the Black Plague appalled the world, spreading rapidly from city to city like wildfire.

People from China to England fell ill—no one was spared, as the disease struck young and old alike, without mercy. The incidence of death was terribly high. One out of every three people in Europe perished. Some, however, believe it to be one out of every two.

Overall, between 75 million and 200 million people passed away, greatly changing the demography of the region. It would take 200 years before the population level rose again.

The Black Plague created fear that knew no bounds. The first symptom to occur was the onset of a fever, quickly followed by a terrible pain in the patient’s gut. The patient’s skin then turned black, their armpits swelled, and blood poured out of their bodies.

The victims were in great distress, which was worsened because those around them were afraid of any contact, making the victim’s suffering even more horrible. Loved ones would pray for a miracle with every dip in a family member’s health, hoping they would escape the need to mourn them.

Nothing could stop this terrible illness, and because so many people died, they had to be buried together in giant graves.

Without a proper or accurate diagnosis, physicians at the time were unaware of the existence of herbs or other medicines that could cure or help the ailing people. The doctors were negatively critiqued because of this perceived failing, so several efforts were made by others to find cures.

Most of these efforts were nonsense. For example, some believed that wearing special helmets shaped like birds would stave off or cure the disease. Other “cures” were dangerous and cruel. People of different religions were burned alive, as some thought that a religion was somehow responsible for the onset of the Plague.

The world in the 1300s was a dirty place in which few people bathed themselves. Germs and bacteria were easily transmitted to others. Rats were everywhere, and fleas living off the rats carried the Black Plague from house to house, defeating the population’s most militant efforts to stop it.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.