قاشق زنی

فصل: کتاب سوم / درس: جشن هالووین / درس 1

قاشق زنی

توضیح مختصر

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح سخت

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

حقه یا خوراکی

بسیاری از فرهنگ‌های مختلف سنت‌هایی برای مرده‌ها داشتند. مردم در مکان‌هایی همچون ایرلند، چین، مصر و مکزیک باور داشتند که روح‌ها به غذا نیاز دارند. فکر می‌کردند که غذا آن‌ها را در سفرشان از قبرستان‌ها به بهشت تغذیه می‌کند.

مردم باید چیزهای خوبی برای روح‌ها می‌گذاشتند تا بخورند. هرچند، اگر غذا فاسد می‌شد، روح عصبانی می‌شد. روح شرور شاید خانواده را نفرین می‌کرد و در طول زمستان آن‌ها را از گرسنگی می‌کشت.

در جاهای دیگر، مردم برای غذا، در تعطیلاتی که روح‌های بزرگان مرده را به یاد می‌آوردند، گدایی می‌کردند.

مردم لباس‌های کلاه‌داری می‌پوشیدند که چهره‌شان را می‌پوشاند. اگر غذا نمی‌گرفتند، به صاحب خانه حقه می‌زدند. به همین دلیل، این فعالیت به «حقه یا خوراکی» معروف است.

مدتی پس از آغاز «حقه یا خوراکی»، پدرومادرها شروع به فرستادن بچه‌هایشان برای گدایی در آن روز کردند. زنان خانه‌دار اگر بچه‌ها آواز می‌خواندند یا می‌رقصیدند، به آن‌ها غذا می‌دادند. وقتی مردم از سراسر جهان به آمریکا مهاجرت کردند، این سنت را با خود بردند.

ساکنین روستاها در اوایل دهه‌ی ۱۹۰۰ «حقه یا خوراکی» را شروع کردند. در سال ۱۹۳۹، انتشارات کودکان کل کشور را با این سنت آشنا کرد. خیلی معروف شد.

امروزه، حقه‌یاخوراکی‌بازان برای غذا گدایی نمی‌کنند و از روح‌ها نمی‌ترسند. آن‌ها فقط از هیجان لباس پوشیدن همانند موجودات و گرفتن آب‌نبات لذت می‌برند.

روح‌ها و اسکلت‌ها لباس‌های محبوب هستند. اما بعضی از بچه‌ها لباس‌های جالبی همچون دزدان دریایی می‌پوشند. آن‌ها به‌جای آتش از چراغ‌قوه استفاده می‌کنند.

در بعضی از مکان‌ها، بچه‌ها هنوز هم برای گرفتن شکلات ترانه یا معما اجرا می‌کنند. اما اکثر اوقات، فقط می‌گویند: «حقه یا خوراکی!»

متن انگلیسی درس

Trick-or-treat!

Many different cultures have had traditions about the dead. People in places like Ireland, China, Egypt and Mexico believed that souls needed food. They thought the food nourished them on their journey from cemeteries to heaven.

People had to put out good things for souls to eat. However, if the food rotted or spoiled, the soul got mad. The wicked soul might curse the family and make them starve during the winter.

In other places, people begged for food on a holiday that remembers the souls of dead saints.

People wore disguises with hoods that covered their faces. If they did not get food, they played a trick on the home’s owner. For this reason, the activity is known as “trick-or treating.”

Shortly after people first began trick-or-treating, parents started sending their children to beg on that day. Housewives gave the children food if they performed a song or a dance. When people moved to America from all over the world, they brought this tradition with them.

Inhabitants of villages started trick-or-treating in the early 1900s. In 1939 a children’s publication acquainted the whole country with the tradition. It became very popular.

Today, trick-or-treaters do not beg for food, and they are not scared of souls. They just enjoy the thrill of dressing up like creatures and getting candy.

Ghosts and skeletons are favorite costumes. But some children wear fancy disguises, like pirate costume. They carry flashlights instead of fires.

In some places, children still perform songs or riddles to get candy. But most of the time, they just say “ Trick-or-Treat!”

مشارکت کنندگان در این صفحه

مترجمین این صفحه به ترتیب درصد مشارکت:

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.