سرفصل های مهم
ریزتراشهها
توضیح مختصر
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
فایل صوتی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمهی درس
ریزتراشهها
پیوند بین انسان و کامپیوتر بیش از هر زمان دیگری صمیمیتر میشود.
دانشمندان اکنون حتی ریزتراشههایی را درون بدن افراد قرار میدهند. آنها از مدارهای الکتریکی فشرده تشکیل شدهاند که میتوانند دادههای مربوط به بدن را شناسایی و ضبط کنند. آنها ریز هستند، اما مقدار معادل دادهی برخی از رایانهها را در خود دارند.
ریزتراشهها با روشی ساده در داخل شخص مورداستفاده قرار میگیرند. ابتدا پزشک باید اطلاعات مربوط به بیمار را روی تراشه قرار دهد. ورودی مربوط به سن، نژاد، جنسیت و سابقهی پزشکی فرد در تراشه ذخیره میشود.
مرحلهی دوم فرایند شامل قرار دادن آن در پوست فرد است. پزشک با استفاده از ابزاری به شکل مارپیچ، تکهای از پوست را نیشگون میگیرد و سوراخ کوچکی را میبرد. تراشه وارد شده و پوست اجازهی التیام پیدا میکند. سرانجام، کار قرار دادن دادهها در پایگاه دادهاش را آغاز میکند.
ریزتراشهها بدن بیمار را اسکن میکنند تا آنچه در سطح کوانتوم اتفاق میافتد را ثبت کند. آنها میتوانند در متابولیسم و اعضای بدن فرد مشکلات را پیدا کنند. همچنین میتوانند عفونتهای ویروسی را تشخیص دهند.
آنها میتوانند تعداد کل سلولهای ایمنی و آلوده را پیدا کرده و نتایج را در یک نسبت ارائه دهند. حتی میتوانند به پزشکان بگویند که چه نوع آنتیبیوتیکی به بیمار بدهند!
برای بازیابی اطلاعات تراشه، پزشک از آهنربای ویژهای استفاده میکند که آن را کپی میکند. به این ترتیب، پزشک میتواند اطلاعات تراشه را روی رایانه قرار دهد. سپس آنها میتوانند بفهمند که دقیقاً چه مشکلی در شخص وجود دارد.
ایدهی قرار دادن تراشه در افراد هنوز خیلی جدید است. با این حال، اکنون شیوع بیشتری یافتهاست. دانشمندان و پزشکان دربارهی کاربردهای آیندهی ریزتراشهها امیدوار هستند.
روزی ممکن است بلافاصله پس از تولد، تمام نوزادان تازهوارد یک ریزتراشه بگیرند. پزشکان از همان ابتدا میتوانند از هر مشکلی مطلع شوند. بدیهی است که دارو و کامپیوتر بهخوبی مکمل یکدیگر هستند.
متن انگلیسی درس
Microchips
The bond between humans and computers is becoming more intimate than ever before.
Scientists are now even putting microchips inside people’s bodies. They are made up of compressed electrical circuits that can detect and record data about the body. They are tiny, but they hold the equivalent amount of data as some computers.
A microchip is put to use inside a person with a simple procedure. First, a doctor must put data about the patient onto a chip. Input about the person’s age, race, gender, and medical history is stored on the chip.
The second phase of the process involves putting it in the person’s skin. The doctor pinches a piece of skin and cuts a tiny hole with a tool shaped like a spiral. The chip is inserted, and the skin is allowed to heal. Lastly, it begins the task of putting data into its database.
Microchips scan the patient’s body to record what is happening on the quantum level. They can find problems with the person’s metabolism and organs. They can also detect viral infections.
They can find the aggregate number of immune and infected cells and present the results in a ratio. They can even tell doctors what type of antibiotic to give to the patient!
To recover the chip’s data, the doctor uses a special magnet that copies it. This way, the doctor can put the information from the chip onto a computer. Then they can find out exactly what is wrong with the person.
The idea of putting chips in people is still very new. However, it is now becoming more prevalent. Scientists and doctors are hopeful about the future uses of microchips.
Someday, all new babies might get a microchip soon after they are born. Doctors will be able to know about any problems from the very beginning. It is obvious that medicine and computers complement each other well.
مشارکت کنندگان در این صفحه
تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.
🖊 شما نیز میتوانید برای مشارکت در ترجمهی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.