هدیه‌ی بتهوون

فصل: کتاب چهارم / درس: هدیه‌ی بتهوون / درس 1

هدیه‌ی بتهوون

توضیح مختصر

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح سخت

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

هدیه‌ی بتهوون

بتهوون آهنگساز بزرگ موسیقی کلاسیک در دهه‌ی ۱۸۰۰ بود. زندگینامه‌های بسیاری نوشته شده‌اند که حکایت از سلطه‌ی او در دنیای موسیقی دارند. اما آیا می‌دانید چه چیزی واقعاً او را خاص می‌کند؟

حتی اگر میلیون‌ها نفر شاهکارهای متعدد او را شنیده باشند، او هرگز نشنیده‌است. بتهوون بعد از اینکه کاملاً ناشنوا شد بهترین قطعات خود را نوشت!

طرف‌گرایی او نسبت به موسیقی کلاسیک از زمانی که خیلی جوان بود رشد کرد. او از کودکی به چیز دیگری علاقه نداشت. هنگامی که پنج‌ساله بود، یاد گرفت که چگونه پیانو بنوازد.

از آن به بعد، هیچ‌چیز نمی‌توانست علاقه‌اش را برای نوشتن و پخش موسیقی متوقف کند.

وقتی بتهوون بیست‌ساله بود، شنوایی‌اش را کم‌کم از دست داد. در گوش‌هایش درد حاد و خودبه‌خودی‌ای داشت. شنوایی‌اش به‌مرور بدتر می‌شد. سرانجام، از دست دادن آن به‌طور کلی اجتناب‌ناپذیر بود.

ادامه‌ی نوشتن موسیقی برای او بسیار سخت بود. او فضیلت صبر را از دست داد و به پرخاشگری شناخته شد. با این حال، هرگز دست از تلاش برنداشت. علاقه‌اش به موسیقی او را مجبور کرد حتی بعد از ناشنوایی به اجرای برنامه ادامه دهد. او نمی‌توانست صدای نواختن خودش را بشنود، اما می‌دانست که آفریده‌هایش زیبا هستند.

کنسرت آخرش برگزار شد و بهترین کنسرت بود. او به نوازندگان علامت داد و آن‌ها شروع به نواختن کردند. او کنسرت را با تمام وجود کارگردانی کرد. نمی‌توانست موسیقی را بشنود، اما گفت که می‌تواند آن را احساس کند.

به‌طور کلی، این اجرا یکی از بهترین اجراهای تاریخ بود. وقتی تمام شد، رو به جمعیت کرد. آن‌ها دست زدند و شدیداً تشویق کردند. در آن لحظه‌ی زیبا، تشویقْ هیجانش را بیشتر کرد و شروع به گریه کرد.

در سال ۱۸۲۷، او از مسمومیت با سرب رنج می‌برد. از این بیماری جان سالم به در نبرد، اما موسیقی‌اش زنده ماند زیرا موسیقی عالی هرگز نمی‌میرد. حتی اگر بتهوون از بین رفته باشد، میراث او برای همیشه زنده خواهد ماند.

متن انگلیسی درس

Beethoven’s Gift

Beethoven was a great composer of classical music in the 1800s. Many biographies have been written that narrate his dominance in the music world. But do you know what really makes him special?

Even though millions of people got to hear his multiple masterpieces, he never did. Beethoven wrote his best pieces after he had gone completely deaf!

His partiality toward classical music developed when he was very young. He wasn’t interested in anything else as a child. When he was five, he learned how to play the piano.

From then on, nothing could stop his passion for writing and playing music.

When Beethoven was twenty, he began to lose his hearing. He got acute, spontaneous pains in his ears. His hearing kept getting worse over time. It was inevitable that he would eventually lose it altogether.

It was very hard for him to keep writing music. He lost the virtue of patience, and he became notorious for his aggression. Still, he never stopped trying. His passion for music compelled him to keep performing even after he was deaf. He couldn’t hear himself play, but he knew that his creations sounded gorgeous.

His final concert was held and was to be the finest. He gave the musicians a cue, and they began to play. He directed the concert with all his heart. He couldn’t hear the music, but he said that he could feel it.

Overall, the performance was one of the finest in history. When it was over, he turned to the crowd. They clapped and cheered wildly. In that beautiful moment, the applause boosted his emotions, and he began to cry.

In 1827, he suffered from lead poisoning. He didn’t survive the sickness, but his music did because great music never dies. Even though Beethoven is gone, his legacy will live on forever.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.