داستان های کوتاه

156 فصل | 312 درس

داستان انگلیسی دلسوزی برای روبات‌ها

توضیح مختصر

در این داستان در رابطه با رباتی صحبت می‌کنیم که به مسافرت خیلی بزرگی قدم می‌گذارد. این ربات سراسر کانادا، بخشی از اروپا و بخشی از آمریکا را مسافرت می‌کند و درنهایت سفر این ربات به طرز غم‌انگیزی در فیلادلفیا پایان می‌یابد.

  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

راهنمای خواندن این درس

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Empathy For Robots

A hitchhiker died recently in the streets of Philadelphia. The hitchhiker caught rides across Canada and Europe without problems until one tragic day in July of 2015. The hitchhiker was once asked, “Are you afraid?” “Of course I am, but that’s the price of adventure, right?”

This hitchhiker was actually a robot called Hitchbot, so it’s probably impossible that it actually felt fear or a sense of adventure . Hitchbot was made by two university professors in Ontario, Canada. Hitchbot didn’t have working legs, but it had arms made from blue foam tubes ending in yellow gloves with an extended thumb for hitchhiking.

Hitchbot used that thumb to get 19 rides and travel 10,000 kilometers from one side of Canada to the other in 2014 without problems. Hitchbot had a camera, speech recognition programming, and chat software that allowed him to make small talk with the friendly drivers that picked him up.

Hitchbot later traveled through Germany and the Netherlands without a scratch .

The kindness of strangers ended in Philadelphia, which is ironically nicknamed The City of Brotherly Love. I guess that love doesn’t extend to robots. Hitchbot was destroyed by some random vandals in July of 2015. Hitchbot’s final words on Twitter were, “My love for humans will never fade.”



153,424 humans die each day, and many more millions of people are suffering in one way or another. Maybe we shouldn’t be shedding a tear for a robot, but is it possible to feel empathy for a robot? The US military uses robots to detect bombs, and there have been stories of soldiers in tears when their robots were destroyed. One robot was even given a full military funeral.

Perhaps the real danger is not humans who lack empathy for robots, but robots that lack empathy for humans. In the Arnold Schwarzenegger movie Terminator, humans create intelligent robots that decide to destroy the human race. Bill Gates, who is, of course, a major supporter of technology, recently warned people about the dangers of artificial intelligence. He says that AI could develop so quickly in the coming decades that we should all be concerned. Physicist Stephen Hawkings has said that AI “could spell the end of the human race.” And Elon Musk, the founder of PayPal and Tesla Motors, says that AI is “summoning the demon.” He is so concerned that he recently donated 10 million dollars to research into the dangers of AI.

What do you think? Could AI one day decide to kill all of humanity?

ترجمه‌ی درس

 هیچبات رباتی که در چهار کشور به مسافرت پرداخت.

دلسوزی برای روبات‌ها

یک مجانی سوار (hitchhiker واقعاً هر چه فکر کردم هیچ لغت فارسی معادلی به ذهنم نیامد!) اخیراً در خیابان‌های فیلادلفیا، جان داد. وی، تا روز بسیار غم‌انگیزی در جولای ۲۰۱۵، بدون هیچ مشکلی در سراسر کانادا و اروپا سواری مجانی گرفته بود. یک‌بار از این مجانی سوار پرسیدند که: “آیا می‌ترسی؟” “معلوم است که می‌ترسم. ولی این ترس، هزینه‌ای است که برای ماجراجویی پرداخته می‌شود. درست است؟”

این مجانی سوار، در حقیقت رباتی بود که اسم وی را هیچبات (Hitchbot) گذاشته بودند. بنابراین احتمالاً برای وی، غیرممکن بود که ترس را احساس کند و حس ماجراجویی داشته باشد. هیچبات توسط دو استاد دانشگاه، در اونتاریو کانادا ساخته‌شده بود. هیچبات پای فعالی نداشت. اما بازوانی داشت که از تیوب فوم آبی‌رنگ ساخته‌شده بود. و در انتهای بازو، دستکش‌های زردرنگی قرار داشت که شامل انگشت شصت درازی می‌شد؛ تا با آن می‌توانست که به دیگران اشاره کند که می‌خواهد مجانی سواری داشته باشد.

 شروع سفر هیجان انگیز هیچبات در کانادا. در تصویر سازندگان هیچبات مشاهده می شود که میخواهند اولین سواری مجانی را برای وی پیدا کنند.

هیچبات، در سال ۲۰۱۴، بدون هیچ مشکلی، از انگشت شصت خود برای گرفتن ۱۹ سواری، و طی کردن مسافتی معادل ۱۰ هزار کیلومتر، از این‌سوی کانادا به آن‌سوی آن، استفاده کرد. هیچبات مجهز به دوربین، نرم‌افزار تشخیص صدا، و نرم‌افزاری برای چت بود که به وی را اجازه می‌داد که با راننده‌های مهربانی که به وی سواری می‌دانند، گپ و گفت کوتاهی داشته باشد.

وی متعاقباً از آلمان تا هلند، بدون اینکه هیچ آسیبی ببیند، مسافرت نمود.

 خانمی در آلمان هیچبات را به دوستی خود پذیرفته و به جاهای مختلف میبرد.

اما متأسفانه، مهربانی غریبه‌ها در فیلادلفیا، که ازقضا ملقب به شهر عشق برادرانه است، به پایان رسید. حدس من بر این است که این عشق شامل روبات‌ها نمی‌شد. به‌هرحال، در ژانویه‌ی ۲۰۱۵، هیچبات به دست یک خرابکار نابود شد. آخرین کلمات هیچبات در تویتر این بود: عشق من به انسان‌ها هیچ‌گاه محو نخواهد شد.

 هیچبات در ورزشگاهی در آمریکا، تنها چند روز قبل از پایان غم انگیز سفرش.

هرروز قریب به ۱۵۳ هزار انسان در دنیا می‌میرند. میلیون‌ها انسان دیگر نیز به طرق مختلف در رنج قرار دارند. با این اوصاف، شاید اصلاً نباید برای خراب شدن یک روبات اشک بریزیم. اما آیا واقعاً نمی‌توان برای ربات‌ها دلسوزی داشت؟ ارتش آمریکا از روبات‌ها برای پیدا کردن بمب استفاده می‌کند. و قصه‌های زیادی از سربازانی شنیده‌شده است که پس از منفجرشدن ربات‌هایشان، اشک ریخته‌اند. حتی به یک با تشریفات نظامی به خاک سپرده شد.

احتمالاً خطر واقعی انسان‌هایی نیستند که هیچ دلسوزی برای ربات‌ها ندارند. بلکه ربات‌هایی هستند که دلسوزی برای انسان‌ها ندارند. در فیلم ترمیناتور آرنولد شواتزینگر، انسان‌ها رباتی هوشمند می‌سازند که تصمیم می‌گیرد نسل بشر را از بین ببرد. بیل گیتس، که قطعاً یکی از حامیان مهم فناوری است، به‌تازگی به مردم درباره‌ی خطرات هوش مصنوعی هشدار داد. وی می‌گوید که در دهه‌های آتی، هوش مصنوعی می‌تواند با سرعت زیادی توسعه یابد که همگی ما، بایستی نگران این موضوع باشیم. استفان هاوکینگ فیزیکدان می‌گوید که هوش مصنوعی می‌تواند به معنی پایان بشریت باشد. و الن ماسک، مؤسس پی پال و تسلا موتورز می‌گوید که هوش مصنوعی در حال فراخوانی پلیدی‌ها است. وی آن‌قدر نگران این موضوع است که اخیراً ده میلیون دلار برای تحقیقات روی خطرات هوش مصنوعی اهدا کرده است.

شما چه فکر می‌کنید؟ آیا هوش مصنوعی روزی می‌تواند تصمیم بگیرد که همه‌ی بشریت را نابود کند؟