درس داستان کوتاه

توضیح مختصر

در این درس می‌توانید لغات مهم و گرامر درس را با استفاده از یک داستان کوتاه و جذاب یاد بگیرید و به درس مسلط شوید.

  • سطح ساده

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Plateaus Mini-Story Text

Hello, welcome to the mini-story for “Plateaus.” Let’s get started.

Allen was in agony. His back hurt all the time.

Did Allen feel good?

No, no, no, he felt terrible. He was in agony. He was in terrible pain. He felt terrible pain.

He was in what?

He was in agony.

Who was in agony?

Allen, Allen was in agony.

So, did Allen feel great or was Allen in pain?

He was in pain. He was in agony. He felt terrible pain.

Why was Allen in agony?

Well, because his back hurt. His back was in agony, it hurt so much, “Oooh!”

What hurt?

Allen’s back. Allen’s back hurt. In fact, Allen was in agony.

Who was in agony?

Allen, Allen was in agony.

Why?

Because his back hurt all the time.

Did his back hurt a little bit?

No, not a little bit. He was in agony, terrible, horrible pain. His back didn’t hurt a little bit. His back hurt a lot. He was in agony Oooh, terrible, every day.

So, Allen went to a doctor in Los Angeles. He said “Doctor, I’m in agony! Help me!” The doctor said “Allen, don’t do any strenuous exercise, stay in bed.”

What did the doctor say?

The doctor said “Don’t do any strenuous exercise, stay in bed.”

Did the doctor want Allen to do strenuous exercise?

No. No, he didn’t. He said “Don’t do any strenuous exercise.” Don’t do any tough, difficult exercise.

Who said “Don’t do any strenuous exercise, stay in bed?”

The doctor. The doctor in Los Angeles.

Who did he say that to?

To Allen. He said to Allen “Don’t do any strenuous exercise.”

What kind of exercise did he want Allen to avoid?

He wanted him to avoid strenuous exercise. He said “Don’t do any strenuous exercise, stay in bed.”

Why did he want Allen to avoid strenuous exercise?

Well, to help his back, to help his back pain. He wanted to help Allen heal his back pain, so he said “Don’t do any strenuous exercise, stay in bed.”

And so Allen did not do any strenuous exercise, he stayed in bed for 11 months. He ate in bed. He drank in bed. He worked from his bed. But, still, after 11 months he was still in agony. “Oooh, my back, oooh!” Allen was still in agony after 11 months of avoiding strenuous exercise.

And so he went to Monterey, California to another doctor. He said “Doctor, I’m in agony. My back, oh, it’s killing me. It hurts!” This doctor said “Allen, if you are lazy and you stay in bed all day, back pain is inevitable. You must exercise.” Hum…He said “ if you are lazy and you stay in bed all day, back pain is inevitable.”

Did the Monterey doctor want Allen to exercise?

Yes, he did. He said “You must exercise.” He said “If you don’t exercise, back pain is inevitable.” Back pain will not be avoided. Back pain is 100P sure to happen if you don’t exercise.

If you don’t exercise, what is inevitable?

Back pain. Back pain is inevitable if you don’t exercise.

If you don’t exercise is back pain inevitable?

That’s right. It’s inevitable, unavoidable. Back pain is inevitable if you don’t exercise.

Is a headache inevitable if you don’t exercise?

No, not a headache. A headache isn’t inevitable if you don’t exercise. Maybe you won’t get a headache, but back pain is inevitable if you don’t exercise. If you don’t exercise, you will surely, 100P, definitely, have back pain. That’s what the Monterey doctor said to Allen. He said “Back pain is inevitable if you are lazy and you stay in bed all day. You must exercise!”

So Allen began to exercise every day. He trained for a marathon. Every day he ran more and more and more. The back pain was terrible and enduring.

Did his back pain continue for a long time?

Yes, it did. It was enduring.

Was his back pain short term, temporary or long term, lasting a long time?

Well, it was long term. It was enduring back pain. It continued to happen for a long time.

What was enduring?

Allen’s back pain. Allen’s back pain was enduring. It continued for a long time.

Whose back pain was enduring?

Allen’s, Allen’s back pain was enduring. It continued for a very long time.

Was it temporary or was it enduring?

It was enduring. It was enduring back pain, but, still, Allen continued to run every day. He trained for a marathon every day.

Finally, his pain started to improve, but it did not improve steadily.

Did Allen’s pain improve steadily?

No, it did not. It did not improve steadily.

How did his pain improve?

His pain improved in spurts, suddenly, in short spurts.

Did his pain improve steadily or did his pain improve in spurts?

His pain improved in spurts. Suddenly it improved and then again suddenly it improved and then again suddenly it improved. It improved in spurts.

What improved in spurts?

Allen’s pain. Allen’s pain improved in spurts.

How did it improve?

In spurts. His pain improved in spurts. So it would improve suddenly and then nothing and then later improve again suddenly and then nothing and then later improve again suddenly and then nothing.

Until one day, finally, Allen ran a complete marathon and he felt great! No pain, no back pain. In fact, Allen felt serene during the entire race.

Was Allen in agony during the marathon?

No, no, he was not in agony. He felt serene, he felt calm and relaxed.

Did Allen feel serene during the race or was he in agony during the race?

He felt serene during the race, very calm.

Who felt serene during the marathon?

Allen did. Allen felt serene during the marathon.

Why did he feel serene?

Well, because he had no pain. He had no back pain, so he felt very serene.

When did Allen feel serene?

During the marathon race. During the marathon, he felt serene, very calm. He was not in agony anymore. He finished the race and after that, he never had back pain again. Allen was serene, calm and very, very happy.

And that is the end of the mini-story for “Plateaus.” I hope you are feeling serene, calm and happy. I hope you’re smiling with a big smile, your shoulders are back, you’re breathing deeply and you’re moving your body.

I hope you do this every time you listen to my lessons, every time you listen to English, every time you speak English. Control your physiology to control your emotions.

See you next time, bye-bye.

ترجمه‌ی درس

متن داستان کوتاه - فلات‌ها

درود، به داستان کوتاه برای «فلات‌ها» خوش اومدین.

بریم که شروع کنیم.

اَلن در رنج بودش.

کمرش همیشه درد می‌کرد.

آیا الن حالش خوب بود؟

نه، نه، نه، اون حالش افتضاح بود.

اون تو عذاب بودش.

اون توی درد وحشتناکی بود.

درد افتضاحی داشتش.

اون توی چی بود؟

تو عذاب.

کی تو عذاب بود؟

الن، الن تو عذاب بود.

پس آیا الن حالش عالی بود یا توی درد بودش؟

اون توی درد بودش.

اون تو عذاب بود.

درد وحشتناکی حس می‌کرد.

چرا الن تو عذاب بود؟

خب، بخاطر اینکه کمرش درد می‌کرد.

کمرش تو عذاب بود، خیلی درد می‌کردش.

چی درد می‌کرد؟

کمر الن.

کمر الن درد می‌کرد.

در واقع، الن تو عذاب بود.

کی تو عذاب بود؟

الن، الن تو عذاب بود.

چرا؟

بخاطر اینکه کمرش همیشه درد می‌کرد.

آیا کمرش یه کوچولو درد می‌کرد؟

نه، یه ذره نه.

اون تو عذاب بودش، درد افتضاح و وحشتناک.

کمرش یه ذره درد نمی‌کرد.

کمرش خیلی درد می‌کرد.

اون تو عذاب بود، هر روز، اوه، افتضاح.

پس، الن رفت به یه دکتر تو لس آنجلس.

اون گفتش «دکتر، من تو عذابم»!

«کمکم کن»!

دکتر گفتش «الن، هیچ ورزش فرسایشی‌ای انجام نده، تو تخت بمون».

دکتر چی گفتش؟

دکتر گفت «الن، هیچ تمرین فرسایشی‌ای انجام نده، تو تخت بمون».

آیا دکتر از الن خواستش که تمرین فرسایشی انجام بده؟

نه.

نه، نخواست.

اون گفت «هیچ ورزش فرسایشی‌ای نکن».

هیچ ورزش سخت، و دشواری نکن.

کی گفت «هیچ ورزش فرسایشی‌ای انجام نده، تو تخت بمون»؟

دکتره.

دکتر توی لس آنجلس.

اون به کی این رو گفت؟

به الن.

اون به الن گفت «هیچ ورزش فرسایشی‌ای نکن».

اون از الن خوست از چجور ورزشی اجتناب کنه.

اون ازش خواست از ورزش فرسایشی اجتناب کنه.

اون گفت «هیچ ورزش فرسایشی‌ای انجام نده، تو تخت بمون».

چرا اون از الن خواست از ورزش فرسایشی اجتناب کنه؟

خب، واسه کمک به کمرش، واسه کمک به درد کمرش.

اون می‌خواست به الن کمک کنه درد کمرش رو درمون کنه، پس اون گفتش «هیچ ورزش فرسایشی‌ای انجام نده، تو تخت بمون».

و بنابراین الن هیچ ورزش فرسایشی‌ای انجام نداد، اون واسه ۱۱ ماه توی تخت موند.

اون توی تخت می‌خورد.

توی تخت می‌نوشید.

اون از تختش کار می‌کرد.

ولی، هنوز، بعد ۱۱ ماه اون هنوز تو عذاب بودش.

«اوه، کمرم، اوه»!

الن هنوز بعد ۱۱ ماه اجتناب کردن از ورزش فرسایشی توی عذاب بودش.

پس اون رفت به مانْتِرِیْ، کالیفرنیا، به یه دکتر دیگه.

اون گفت «دکتر، من تو عذابم».

«کمرم، اوه، داره منو می‌کشه».

«درد می‌کنه»!

این دکتره گفت «الن، وقتی تنبلی و همه‌ی روز تو تخت می‌مونی، درد کمر اجتناب‌ناپذیره».

«تو باید ورزش کنی».

هممم… اگه تنبلی و همه‌ی روز رو توی تخت می‌مونی، درد کمر اجتناب‌ناپذیره.

آیا دکترِ مانتری از الن خواستش که ورزش کنه؟

آره، خواست.

اون گفت «تو باید ورزش کنی».

اون گفت «اگه ورزش نکنی، درد کمر اجتناب‌ناپذیره».

از درد کمر اجتناب نخواهد شد.

اگه ورزش نکنی درد کمر ۱۰۰ درصد قطعی اتفاق میفته.

اگه ورزش نکنی، چی اجتناب‌ناپذیره؟

درد کمر.

درد کمر اجتناب‌ناپذیره اگه ورزش نکنی.

اگه ورزش نکنی، درد کمر اجتناب‌ناپذیره؟

درسته.

اجتناب‌ناپذیره، غیرقابل اجتنابه.

اگه ورزش نکنین درد کمر اجتناب‌ناپذیره.

آیا اگه ورزش نکنین سردرد اجتناب‌ناپذیره.

نه، سردرد نه.

اگه ورزش نکنید سردرد اجتناب‌ناپذیر نیس.

شاید سردرد نگیرین، ولی اگه ورزش نکنین درد کمر اجتناب‌ناپذیره.

اگه ورزش نکنین، ما قطعا، ۱۰۰ درصد، مسلما، دردکمر می‌گیرین.

این چیزیه که دکتر اهل مانتری به الن گفت.

اون گفت «درد کمر اجتناب‌ناپذیره اگه تنبلی و کل روز توی تخت می‌مونی».

«تو باید ورزش کنی»!

پس الن شروع به هر روز ورزش کردن کرد.

اون واسه یه ماراتن تمرین کرد.

هر روز اون بیشتر و بیشتر و بیشتر دوید.

درد کمرش افتضاح و موندگار بود.

آیا درد کمرش واسه مدت طولانی‌ای ادامه پیدا کرد؟

آره، همینطوره.

موندگار بودش.

آیا درد کمرش کوتاه‌مدت و موقتی بود یا بلندمدت، و واسه مدت زیادی موندگار؟

خب، بلندمدت بود.

کمردردِ موندگاری بودش.

واسه مدت طولانی‌ای ادامه پیدا کرد.

چی موندگار بود؟

درد کمر الن.

کمردرد الن موندگار بودش.

واسه مدت زیادی ادامه یافت.

کمردرد کی موندگار بود؟

الن، کمردرد الن موندگار بود.

واسه مدت طولانی‌ای ادامه پیدا کرد.

آیا موقتی بود یا موندگار؟

موندگار بود.

کمردرد موندگاری بود، ولی، الن به هر روز دویدن ادامه داد.

اون هر روز واسه ماراتن تمرین کرد.

بالاخره، درد کمرش شروع به بهبود کرد، ولی به طرز پیوسته‌ای بهبود پیدا نکرد.

آیا کمردرد الن پیوسته بهبود پیدا کرد؟

نه، اینطور نبود.

پیوسته بهبود پیدا نکرد.

دردش چطور بهبود پیدا کرد؟

دردش جهشی بهبود پیدا کرد، یهویی، با جهش‌های کوتاه.

آیا دردش به طور پیوسته بهبود پیدا کرد یا اینکه دردش جهشی بهبود پیدا کرد؟

دردش جهشی بهبود پیدا کرد.

ناگهانی بهبود پیدا می‌کرد و بعد دوباره یهویی بهبود پیدا می‌کرد و باز دوباره یهویی بهبود پیدا می‌کرد.

جهشی بهبود پیدا کرد.

چی جهشی بهبود پیدا کرد؟

درد الن.

درد الن جهشی بهبود پیدا کرد.

چجوری بهبود پیدا کردش؟

جهشی.

دردش جهشی بهبود پیدا کرد.

پس یهویی بهبود پیدا می‌کرد و بعد هیچی و بعدتر دوباره یهویی بهبود پیدا می‌کرد و بعد هیچی و باز دوباره بعدش یهویی بهبود پیدا می‌کرد و بعد هیچی.

تا یه روز، بالاخره، الن یه ماراتن کامل رو دوید و حس فوق‌العاده‌ای داشت.

دردی وجود نداشت، کمردردی نبود.

در واقع، الن طی تموم اون مسابقه احساس متانت داشت.

آیا الن طی ماراتن تو رنج بودش؟

نه، نه، اون توی رنج نبود.

اون احساس متانت داشت، احساس آرامش و خونسردی داشت.

آیا الن طی مسابقه حس متانت داشت یا طی مسابقه توی درد و رنج بود؟

اون طی مسابقه حس متانت داشت، خیلی آروم بود.

کی طی ماراتن احساس متانت داشت؟

الن داشت.

الن طی ماراتن احساس متانت داشت.

اون چرا احساس متانت داشتش؟

خب، بخاطر اینکه دردی نداشت.

اون کمردردی نداشت، بنابراین خیلی احساس متانت داشتش.

الن کِی احساس متانت داشت؟

طی مسابقه‌ی ماراتن.

طی ماراتن، اون احساس متانت داشت، خیلی آروم بود.

اون دیگه توی رنج نبود.

اون مسابقه رو تموم کردش و بعدش دیگه هیچوقت دوباره کمردرد نداشت.

الن متین، آرون و خیلی خیلی خوشحال بود.

و اینم از آخر داستان کوتاه واسه فصل «فلات‌ها».

امیدوارم که شما هم احساس متانت، آرامش و شادی کنین.

امیدوارم با یه لبخند بزرگ در حال خندیدن باشین، شونه‌هاتون عقب، در حال تنفس عمیق و حرکت دادن جسمتون باشین.

امیدوارم شما هر بار به دروس من گوش می‌دین این رو انجام بدین، هر بار که به انگلیسی گوش می‌دین، هر بار که انگلیسی صحبت می‌کنین.

فیزیولوژیتون رو کنترل کنین تا عواطفتون رو کنترل کنین.

دفعه‌ی بعدی می‌بینمتون، بدرود.