درس اصلی - ماجراجویی

درود، ای‌جی هستم.

ما دوباره اینجاییم واسه درس بعدیمون.

حالا این درس، یه بار دیگه، بر مبنای یه قطعه‌ی کوچیک، یه بخش کوچیک از کتاب «هفته‌ی کاری ۴ ساعته» از تیم فریسه.

دوباره من شدیدا این کتاب رو توصیه می‌کنم.

یه کتاب فوق‌العاه‌دست، واقعا یه کتاب عالیه.

عاشقشم.

و این درس «ماجراجویی» نام داره، یکی از لغات مورد علاقه‌ی من در واقع، ماجراجویی.

و توی این بخش تیم فریس راجع به چیزی که اون بهش می‌گه «ADD بزرگسالان»، حرف می‌زنه.

خب این ذره حالت طنز داره بخاطر اینکه ADD یعنی اختلال کم‌توجهی.

شما نیاز نیست که بدونین این چیه.

ولی، اصولا معنیش می‌شه کودکانی که نمی‌تونن تمرکز کنن.

پس معمولا یه چیزیه واسه بچه‌ها و یه کودکه که نمی‌تونه تمرکز کنه.

و معمولا این توی مدرسه اتفاق می‌افته، درست؟

اونا نمی‌تونن تمرکز کنن و بنابراین دکترا یا مدرسه یا معلما به این نتیجه می‌رسن که «فرزند شما ADD داره».

«فرزندتون یه مشکلی داره».

«اون نمی‌تونه تمرکز کنه».

حالا به عقیده‌ی من این غالبا یه تشخیص مزخرفه.

این غالبا یه مشکل مزخرفه.

بخاطر اینکه مشکل اصلی اینه که، کودک حوصله‌ش سر رفته بخاطر اینکه مدرسهه به درد نخوره.

پس به عقیده‌ی من، ADD در واقع کاملا چیز سالمیه.

بچه‌های سالم دچار ADD می‌شن بخاطر اینکه توی مدرسه حوصله‌شون سر می‌ره بخاطر اینکه مدارس به درد نمی‌خورن، پس معمولا یه مشکل آموزشیه.

در واقع، به نظر من، همیشه، ۱۰۰٪، معلمین و مدرسه مسئولشن.

بچه رو سرزنش نکنین.

دانش‌آموز رو سرزنش نکنین، حتی اگه یه دانش‌آموز بزرگساله.

شما باید مسئولیت بپذیرین.

خلاصه در هر صورت، این قضیه‌ی ADD اون داره یه جورایی راجع بهش شوخی می‌کنه.

ولی یه تعریف متفاوتی از ADD برای بزرگسالا داره، نه واسه بچه‌ها.

اون بهش می‌گه «اختلال کمبود ماجراجویی».

Deficit (کمبود) یعنی به میزان کافی ندارین.

Disorder (اختلال) مث یه بیماریه.

پس ADD بزرگسال یعنی شما ماجراجویی کافی توی زندگیتون ندارین، توی زندگیشون ماجراجویی کافی ندارن.

و تیم فریس باور داره این یه بیماری خیلی وخیمه که اکثر بزرگسالا دارن.

پس چیزی که اون داره می‌گه اینه که اکثر بزرگسالا بدجور حوصله سربرن، کسل‌کننده‌ان.

اونا توی زندگیشون هیچ ماجراجویی‌ای ندارن.

اونا توی زندگیشون هیچ هیجانی ندارن.

و من موفقم، اکثر بزرگسالایی که من باهاشون مواجه شدم خسته‌کننده‌ان، هیچ ماجراجویی‌ای توی زندگیشون نیست.

پس تیم فریس راجع به وارد کردن ماجراجویی بیشتر توی زندگیتون حرف می‌زنه.

نه فقط داشتن اهداف هیجان‌انگیز، بلکه تموم زندگیتون یه ماجراجویی باشه.

یعنی شما دارین چیزای جدید امتحان می‌کنین، دارین رشد می‌کنین.

شما دارین بعضی مواقع چیزای دشوار انجام می‌دین، بعضی مواقع چیزای ترسناک، ولی همچنین مهیج.

پس بذارین من این بهش رو بخونم و بعد بیشتر راجع بهش حرف می‌زنم.

«”اختلال کمبود ماجراجویی” - یه وقتی بین فارغ‌التحصیلی دانشگاهتون و شغل دومیتون، یه گروه از افراد وارد گفتگوهای داخلی توی ذهنتون می‌شن، توی سرتون».

«اونا می‌گن، واقع‌بین باش و دست از وانمود کردن بکش».

«زندگی مثل فیلما نیست، دست از رویاپردازی بکش».

«اگه ۵ سالتون باشه و بگین که می‌خواین یه فضانورد بشین، والدینتون بهتون می‌گن می‌تونین هر چی که می‌خواین بشین».

«بی‌ضرره، مث این که به یه بچه بگی بابا نوئل وجود داره».

«اگه ۲۵ سالتون باشه و اعلام کنین که می‌خواین یه سیرک جدید افتتاح کنین، پاسخش کاملا متفاوت می‌شه».

«مردم می‌گن “واقع‌بین باش، وکیل شو، حسابدار یا دکتر شو”».

«بچه‌دار شو و بچه‌هات رو بزرگ کن تا همین چرخه رو تکرار کنن».

«اگه مدیریت کنید تا همه‌ی این آدمای شکاک رو نادیده بگیرین و کسب‌وکار خودتون رو راه بندازین، اختلال کمبود ماجراجویی ناپدید نمی‌شه، فقط یه فرم جدید به خودش می‌گیره».

«به عنوان مثال، وقتی من تو سال ۲۰۰۱ شرکت خودم رو راه‌اندازی کردم، با یه هدف واضحی توی سرم بودش».

«هدفم این بود که ۱۰۰۰ دلار در روز در بیارم».

«و هدفم این بود که در روز ۱۰۰۰ دلار به صورت منفعل درآمد کسب کنم، که چه در حال کوبیدن سرم به کامپیوتر می‌بودم چه گرفتن ناخن‌های پام روی ساحل، پول در بیارم».

«تجارته قرار بود یه منبع اتوماتیکیِ گردش مالی باشه».

«اما اگه به تاریخچه‌ی من نگاه کنین، واضحه که این با وجود درآمد، اتفاق نیفتاد مگه تا زمانی که یه فروپاشی اون رو تحمیلش کرد».

«چرا»؟

«خب بخاطر اینکه هدف من به اندازه‌ی کافی مشخص نبود».

«من فعالیت‌های ثانویه‌ای رو برای جایگزینی حجم کاری اولیه تعیین نکرده بودم».

«بنا به همین من صرفا به کار کردن ادامه می‌دادم، با اینکه هیچ نیاز مالی‌ای وجود نداشت».

«من نیاز داشتم که احساس بازدهی داشتن کنم و هیچ فعالیت دیگه‌ای نداشتم».

«اینطوریه که اکثر آدما تا موقع مرگشون کار می‌کنن».

«اکثر آدما فکر می‌کنن که “من فقط تا وقتی هزار دلار یا یک میلیون دلار داشته باشم کار می‌کنم و بعدش اون کاری رو می‌کنم که می‌خوام”».

«گرچه، اگه فعالیت‌های جایگزین رو تعریف نکنید، اون رقم دلار به طرز نامحدودی افزایش پیدا می‌کنه تا شما از اون حس عدم‌اطمینانِ ترس‌برانگیزِ ندونستن اینکه بعدش چی کار می‌خواین بکنین، طفره برین».

«به همین دلیله که هم کارمندا و هم کارآفرینا به آدمای چاقی که توی بی‌ام‌و های قرمز هستن، بدل می‌شن».

بسیار خب، یه بخش کاملا کوتاه رو اینجا داشتیم.

تیم فریس همونطور که می‌تونید ببینید، ایده‌های کاملا محکمی نسبت به زندگی و نسبت به کار کردن داره.

به عقیده‌ی اون، کار کردن واسه پول، یه چیز بدیه.

شما می‌خواین که واسه شور و علاقه کار کنید.

می‌خواید که برای هیجان کار کنید.

شما می‌خواید که یک زندگی سرشار از شور و هیجان داشته باشید، زندگیتون نباید تحت‌الشعاع تلاش کردن برای به دست آوردن پول قرار بگیره.

ولی اون می‌گه اتفاقی که می‌افته اینه که بسیاری از اوقات ما کار می‌کنیم و کار می‌کنیم و کار می‌کنیم نه به این دلیل که به پول نیاز داریم، صرفا بخاطر اینکه می‌ترسیم کار دیگه‌ای کنیم.

نمی‌دونیم که چه کار دیگه‌ای کنیم.

به عنوان مثال، اکثر آدمایی که بازنشسته می‌شن، بعد اینکه بازنشسته شدن، شور و شوقشون برای زندگی رو از دست می‌دن، خیلی غمگین هستن.

این دیوونه‌وار به نظر می‌آد.

چرا ناراحتن که آزاد شدن؟

بخاطر اینه که نمی‌دونن دیگه چی کار کنن.

اونا هیچ رویای دیگه‌ای ندارن.

پس چیزی که اون داره می‌گه اینه که ما اغلب زیاد کار می‌کنیم، صرفا برای اینکه جلوی فکر کردن به زندگیمون رو بگیریم.

بخاطر اینکه هیچ تخیلی نداریم، ما رویاهامون رو از دست داده‌یم، و بنابراین ما فقط دائما روی کار تمرکز می‌کنیم.

و می‌دونین، من هم می‌تونم راجع به این داستان همذات پنداری کنم.

این داستان شبیه داستان خودمه.

بخاطر اینکه بعد یک سال، بعد اینکه من شرکتم، انگلیسی بدون‌زحمت رو راه‌اندازی کردم، خب بعد یک سال من داشتم پول کافی رو در می‌آوردم.

من نیازی نداشتم که کار کنم و با این حال هنوز دائما سر کامپیوترم بودم.

هنوز هم بعضی اوقات این کار رو می‌کنم، سر کامپیوتر دائما در حال چک کردن تبلیغات، چک کردن فروش‌ها.

من چرا دارم اینکار رو می‌کنم؟

خب بخاطر اینکه به مقدار کافی فعالیت‌های مهیج و پرشور دیگه‌ای واسه‌ی خودم ایجاد نکرده‌م.

حالا من دارم الان این رو انجام می‌دم، ولی باید نسبت بهش مراقب باشم.

باید مراقب باشم که صرفا واسه اجتناب از سر رفتن حوصله‌م، صرفا واسه اجتناب از ماجراجویی، روی کار تمرکز نمی‌کنم.

من باید خودم رو ماجراجو کنم.

بخاطر اینه که من دائما سفر می‌کنم.

بخاطر اینه که من سه تا چهار ماه رو توی جنوب شرقی آسیا گذروندم.

پس من الگوهام (الگوهای تکرارم) رو می‌شکونم تا صرفا توی همون روتین کسل‌کننده‌ای که دائما یه چیز انجام بدم گیر نکنم.

خودم رو مجبور می‌کنم که بشکونمش، هر سال، و برم یه جایی متفاوت‌تر از سن فرانسیسکو.

و بنابراین شما هم باید همین رو انجام بدین.

و باید یه ماجراجویی‌ای توی زندگیتون پیدا کنید.

برید یه جای جدید.

یه هدف دیوونه‌وار جدید پیدا کنین، یه چیز عجیب و فوق‌العاده.

توی فقط کار کردن، کار کردن، و کار کردن گیر نکنین.

و اگه یه شغلی داری که توش مجبوری دائما کار، کار، و کار کنی، می‌دونی، بخاطر خدا هم که شده برو یه شغل جدید جور کن!

یه شغل جدید پیدا کن.

حتی اگه شرکت خودت رو شروع می‌کنی، نذار که شرکت بشه صاحب تو.

تو صاحب شرکتی، شرکت صاحب تو نیست.

مطمئن شو که یه شرکتی می‌سازی که بهت کلی وقت آزاد می‌ده تا بتونی توی زندگیت ماجراجویی داشته باشی، تا بتونی سفر کنی، که بتونی چیزای جدید و شگفت‌انگیزی یاد بگیری، چیزای مختلف.

نه واسه‌ی پول، صرفا واسه یادگیری، صرفا واسه لذت بردن، واسه‌ی چالش و ماجراجویی.

پس فعالیت‌های دیگه خارج از کار پیدا کنین.

اگه تنها تمرکزتون توی زندگی کاره، شما قراره که خسته‌کننده بشین.

بخاطر اینه که من دارم دوره‌های خوانندگی می‌بینم و دارم هر روز خوانندگی رو تمرین می‌کنم.

بخاطر اینکه من همیشه خواسته‌م که کار موسیقی کنم و خواننده باشم، پس الان دارم انجامش می‌دم و هیجان‌انگیزه.

عاشقشم.

بخاطر اینه که من به تایلند و مالزی سفر می‌کنم و بخاطر اینه که می‌خوام به ویتنام و جنوب هند برم و می‌خوام به سراسر دنیا برم.

بخاطر اینکه ماجراجوییه، نمی‌دونم چه اتفاقی قراره بیفته.

هر روز که من اینو انجام بدم یه سورپرایزی هستش.

دائما همون روتین خسته‌کننده نیستش.

و بنابراین من شما رو تشویق می‌کنم که دقیقا همین کار رو انجام بدین.

یه کار دیوونه‌وار انجام بدین، یه کار متفاوت انجام بدین.

سورپرایز وارد زندگیتون کنین.

تنوع وارد زندگیتون کنین.

ماجراجویی وارد زندگیتون کنین.

برین پیداش کنین.

اگه این کار رو کنین، اینو متوجه خواهین شد که، دوباره، انرژی و عشقتون برای زندگی قراره که خیلی زیاد افزایش پیدا کنه.

پس من شما رو به چالش می‌کشم، برین ماجراجویی پیدا کنین.

آیا داشتین یه چیز تکراری رو هر روز، هر هفته، سال پشت سال انجام می‌داده‌ین؟

خب، هیچوقت دیر نیست، تغییرش بدین.

اون الگو رو بشکونید و صرفا یه کار دیوونه‌وار و باحال و ماجراجویانه کنین.

ازش پشیمون نخواهین شد، خیلی خوشحال خواهین بود که انجامش دادین.

و بعد دوباره و دوباره یه عادت کنیدش.

همیشه در حال یافتن ماجراجویی‌های تازه، شکوندن الگوهاتون باشین.

هر موقع خودتون رو دوباره و دوباره و دوباره در حال انجام دادن یه چیز تکراری پیدا کردین، [این زنجیره رو] بشکونیدش و یه کار متفاوت کنید، یه کار جدید کنید.

حتی اگه احمقانه‌ست، فقط انجامش بده.

به یه جایی که هرگز توش نبوده‌ین سفر کنین.

و فقط صرفا سفر نکنین، تعطیلاتو برنامه‌ریزی نکنین، بدون کتاب راهنما برین.

اینو امتحان کنید.

شما هیچوقت اونجا نبوده‌ین، کتاب راهنماییم در کار نیست، یا خدا!

باحال می‌شه.

سورپرایزکننده و جالب می‌شه.

ماجراجویانه می‌شه.

یا یه پروژه‌ی دیوونه‌وار جدید رو شروع کنین، حتی توی شهر زندگیتون.

برین یه کار کاملا متفاوت که تا حالا هیچوقت انجام نداده‌ین بکنین.

شروع به شکوندن اون الگوهای ذهنیتون کنید در اون صورت خلاقیت بیشتر و انرژی بیشتری توی زندگیتون به دست خواهین آورد.

بسیار خب، دفعه‌ی بعد می‌بینمتون.

من می‌خوام که راجع به ماجراجویی‌هاتون بشنوم.

دوباره، به تالار برین، راجع به ماجراجویی‌هاتون بهمون بگین.

الان دارین چه کارای دیوونه‌وار، باحال، و فوق‌العاده‌ای انجام می‌دین یا اینکه تصمیم گرفته‌ین که به زودی انجام بدین؟

بهمون بگین.

بهمون بگین تا ما [هم] بتونیم هیجان‌زده بشیم.

شاید ما هم امتحانش کردیم.

شاید بهتون پیوستیم.

دفعه‌ی بعد می‌بینمتون، بدرود.