داستان کوتاه

توضیح مختصر

در این درس می‌توانید لغات مهم و گرامر درس را با استفاده از یک داستان کوتاه و جذاب یاد بگیرید و به درس مسلط شوید.

  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Mini-story

Okay, and now for the mini-story for the Validation article. This story will help you remember some of the new vocabulary from the article. Let’s get started.

There was once a guy named Bill. Though Bill was 45 years old, he acted like an adolescent. Bill loved to read comic books. He loved to ride his bike and he always acted nervous around women.

Bill lived with his parents. His mom still nagged him every day. “Clean your room Bill”, she would say, “And do your laundry”.

One day, Bill saw a girl named Beatrix. He was immediately drawn to her. He giggled and laughed when she was near. Beatrix was starkly different than bill. She was very mature. She was independent. She lived alone.

Bill did not know what to do. He wanted a date, but he was afraid to ask Beatrix out. He felt immature next to her. But he thought: if she goes on a date with me, it will be validation that I’m attractive and interesting and cool.

Bill decided to ask out Beatrix in dramatic fashion. He bought 500 roses and had them delivered to her house. He dressed in an orange suit, went to her house and knocked on the door.

When she answered, Bill said: “I love you! I will faithfully take care of you all my life! No one will love you like I do. No one can replicate my feelings.

Beatrix was shocked. She yelled: “Go away, loser”, but Bill didn’t leave. Beatrix yelled again “Go away”, but still Bill wouldn’t go.

Beatrix cajoled him “Go away or I will call the police”, then she closed the door. But Bill will not leave. He’s still sitting in front of her front door right now. So now Beatrix must always use the back door.

The End

Alright, one more time with some questions. As I say the questions try to quickly answer them in your head. You can even shout them out if you want to. This just helps you remember the vocabulary a little bit better. Let’s start from the beginning.

There was once a guy named Bill. Though Bill was 45 years old, he acted like an adolescent.

Was Bill mature?

No, he wasn’t. He acted like an adolescent.

Did Bill act like a young kid? Like a middle school kid?

Yes, he did.

How old did he act like he was?

Well, he acted like he was an adolescent, like a little school boy. Bill acted liked an adolescent. Not like a teenager, not like a small child, not like an adult. He acted like an adolescent.

And he loved to do adolescent things, they love to read comic books. He loved to ride his bike. And he was always nervous around women. Bill lived with his parents just like an adolescent. His mom still nagged him every day.

Was his mom sweet and friendly every day?

No, she wasn’t.

Did his mom bother him every day?

Yes, kind of.

What did she do?

She nagged him. She asked him to do the same thing again and again and again.

What did she nag him about? Did she nag him about doing the dishes? “Do the dishes, do the dishes”?

No, no. She didn’t nag him about the dishes.

Did she nag him about cutting the grass?

No, she did not nag him about cutting the grass.

What did she nag him about?

She nagged him every day about cleaning his room and doing the laundry. She would nag him and say: “Bill, clean your room”. “Bill, clean your room”. “Bill, I told you clean your room now!” She would nag him every day about cleaning room and doing laundry.

One day, Bill’s life changed. He saw a beautiful girl, a beautiful woman named Beatrix.

Was Beatrix an adolescent?

No, she wasn’t.

Did she act like an adolescent?

No, she didn’t. She was a very mature person.

How did Bill feel when he saw Beatrix? Was he attracted to her?

Yes, very attracted to her. He was drawn to her. He felt pulled to her. Bill felt drawn to Beatrix.

Did he love her?

Yes, actually he did love her. He was drawn to her. He was attracted to her and actually he loved her, too. But he giggled and laughed when she was near, because he’s kind of an adolescent.

Alright, Beatrix was starkly different than Bill.

Was she a little bit different than bill?

No, she was very very different than Bill.

Was it easy to see that they were different? Was it obvious?

Yes, of course. It was obvious. They were starkly different. Not just a little bit different. They were starkly different, very very different. Different in an obvious way.

So Beatrix was starkly different than bill. She was very mature. She was independent. She lived alone. She did not act like an adolescent. She was starkly different. She was very mature.

Bill didn’t know what to do. He wanted a date, but he was afraid to ask Beatrix out. He felt very immature next to her, because they were so starkly different. But he thought: “if she goes on a date with me, it will be validation that I’m attractive and cool”.

So why did he want this date with her?

Did he want a date because it will make him feel stupid?

No.

Will it prove something if she accepted the date, if she said yes?

Yes, it would prove something.

What would it prove?

Well it would be validation that he was attractive and cool. Bill needed validation. He needed proof that he was attractive and cool. So if Beatrix accepted his date, if she said yes, it would be validation, it would be proof that he was attractive and cool.

Bill decided to ask Beatrix out in a dramatic way, in dramatic fashion.

Did Bill do something small?

No.

Did Bill do something normal?

No.

Did he ask her out in a calm way?

No. He asked her out in dramatic fashion, in a very powerful way, a very big obvious powerful way.

Bill asked out Beatrix in dramatic fashion. He bought 500 roses and had them delivered to her house. He dressed in an orange suit, and he went to her house and he knocked on her door.

When she answered, Bill said: “I love you! I will faithfully take care of you all my life!”

Would Bill take care her in a casual way?

No.

How would he take care of her?

He would take care of her faithfully.

Would he believe in her?

Yes, he would.

Would he always believe in her?

Yes, he would.

Would he feel confident about taking care of her?

Yes, he would.

Would he feel really in love and really really dedicated, really serious about taking care about her?

Yes, he would faithfully take care of her in all situations, at all times. He would faithfully take care of her.

He said: “No one will love you like I do. No one can replicate my feelings”.

Could someone else copy the way he felt?

No, they couldn’t. No one could replicate his feelings.

Could someone else pretend to feel like him?

No, no one could replicate his feeling. Only he felt this way. Only he would be totally faithful. So no one would replicate his feelings. No one could replicate his actions. He and he alone could feel this way and act this way.

But Beatrix didn’t like it. He had an ugly orange suit and he looked like loser, because he looked like an adolescent kid.

So Beatrix yelled: “Go away, loser”.

Did Bill leave?

No, he didn’t.

So she yelled again: “Go away”. But still Bill wouldn’t go. Finally, Beatrix cajoled him, “Go away or I will call to police”.

Was Beatrix friendly?

No, she wasn’t.

Did she politely ask him?

No, she did not politely ask him. She cajoled him.

Did she ask him many times?

That’s right, yes, she did. She asked him many times. She cajoled him again and again and again. She tried to push him. She tried to force him. She tried to scare him. She cajoled him, “Go away now or I call the police”.

Did Beatrix cajoling, did it work? Was it successful?

No. She tried to cajole him, but after she closed the door, Bill stayed there. Bill did not leave. He was not cajoled.

In fact, Bill is still sitting there now. He’s still in front of the door right now. He will be there all his life. And so now, Beatrix must always use her back door.

Okay, one more time quickly without questions and that’s it.

There was once a guy named Bill. Though Bill was 45 years old, he acted like an adolescent, like a young kid, 12,13 year-old kid. Bill loved to read comic books. He loved to rive his bike, and he always acted nervous around women.

Bill lived with his parents. His mom still nagged him every day, “Clean your room, Bill”. “Clean you room, Bill”. “Bill, I said clean your room!”.

She would also nag him about laundry. “Bill, do your laundry”. “Bill, I told you do your laundry”. “Have you done your laundry yet?” “Do your laundry”. Always nagging.

One day Bill saw a woman named Beatrix. He was immediately drawn to her, strongly attracted to her. He giggled and laughed when she was near.

Was Beatrix the same as him?

I’m afraid not, no. Beatrix was starkly different than Bill. Obviously different than Bill. Very starkly different. She was very mature. She was independent. She lived alone.

Bill didn’t know what to do. He wanted a date, but was afraid to ask Beatrix out. He felt immature next to her. But he thought: “If she goes on a date with me, it will be validation that I’m attractive and cool. If she says yes, it will be proof, it well be validation that I’m a cool guy”.

Bill decided to ask out Beatrix in dramatic fashion. Not in a calm way, not in a normal way, in dramatic fashion. He bought 500 roses and had them delivered to her house. He dressed in an orange suit, went to her house and knocked on the door.

When she answered, Bill said: “I love you! I will faithfully take care of you all my life.” He would love to take care of her. He would faithfully take care of her all his life. “No one will love you like I do. No one can replicate my feelings. No one can copy my feelings. No one can replicate them”.

Beatrix was shocked. She yelled: “Go away, loser”. But Bill wouldn’t leave. Beatrix yelled again: “Go away”. Bill still wouldn’t go. Beatrix became angry. She tried to cajole him, tried to force him and push him and persuade him.

Beatrix cajoled him, “Go away or I will call the police”. Then she closed the door. But Bill would not leave. He’s still sitting in front of her door right now. As a result, Beatrix must always use her back door.

Okay, that is the end of the mini-story of the validation article. I suggest now, after you listen a few times, stop this audio, stop your iPod, try to tell the story yourself. Say it out loud when you’re alone.

Try to tell the story yourself, using the new vocabulary. See if you can remember it or see if you can use it correctly.

So right now, turn off your iPod, try to tell the story, Not exactly, not every single word, perfect, but the general idea. And try to use the new vocabulary as much as possible.

Okay, I will see you next time. I hope you’re enjoying your English Learning. Bye-bye.

ترجمه‌ی درس

داستان کوتاه

خب، و حالا داستان کوتاه برای مقاله‌ی اعتبار. این داستان به شما کمک می‌کند بعضی از واژگان جدید مقاله را به‌خاطر بسپارید. بیایید شروع کنیم.

روزی پسری بود به نام بیل. اگرچه بیل ۴۵ ساله بود، مثل نوجوانان رفتار می‌کرد. بیل عاشق خواندن کتاب‌های کمیک بود. عاشق دوچرخه‌سواری بود و همیشه در اطراف زنان دستپاچه رفتار می‌کرد.

بیل با پدر و مادرش زندگی می‌کرد. مادرش هنوز هر روز به او غر می‌زد. می‌گفت: «بیل، اتاقت رو تمیز کن و لباسات رو بشور».

روزی، بیل دختری را دید به نام بیتریکس. بلافاصله مجذوب او شد. وقتی نزدیکش بود لبخند می‌زد و می‌خندید. بیتریکس شدیداً با بیل فرق داشت. او خیلی بالغ بود. مستقل بود. تنها زندگی می‌کرد.

بیل نمی‌دانست باید چه‌کار کند. او یک قرار می‌خواست، اما می‌ترسید که بیتریکس را دعوت کند. در كنار او احساس نابالغی می‌كرد. اما او فکر کرد: اگر با من بیاد سر قرار، یه اعتبار می‌شه که من جذاب و جالب و باحال هستم.

بیل تصمیم گرفت که بیتریکس را به‌شکل چشم‌گیری دعوت کند. او ۵۰۰ رز خريد و آن‌ها را به‌خانه‌اش فرستاد. کت‌وشلوار نارنجی پوشید، به خانه‌اش رفت و در را زد.

وقتی او در را جواب داد، بیل گفت: «من عاشقتم! من تمام عمرم وفادارانه ازت مراقبت می‌کنم! هیچ کس مثل من دوستت نخواهد داشت. هیچ کس نمی‌تونه احساسات من رو شبیه‌سازی کنه.

بیتریکس شوکه شد. فریاد زد: «از این‌جا برو، بازنده»، اما بیل آن‌جا را ترک نکرد. بیتریکس دوباره داد زد «از این‌جا برو»، اما بیل هنوز نمی‌رفت.

بیتریكس او را گول زد: «برو وگرنه به پلیس زنگ می‌زنم»، بعد در را بست. اما بیل آن‌جا را ترک نخواهد کرد. او الان هنوز جلوی در ورودی‌اش نشسته‌است. پس حالا بیتریکس باید همیشه از در پشتی استفاده کند.

پایان

خب، یک بار دیگر با چند سؤال. همان‌طور که سؤالات را می‌گویم، سعی کنید سریع به آن‌ها پاسخ دهید. اگر بخواهید می‌توانید آن‌ها را فریاد بزنید. فقط به شما کمک می‌کند واژگان را کمی بهتر به‌خاطر بسپارید. بیایید از اول شروع کنیم.

روزی پسری بود به نام بیل. اگرچه بیل ۴۵ ساله بود، مثل نوجوانان رفتار می‌کرد.

آیا بیل بالغ بود؟

نه، نبود. او مثل نوجوانان رفتار می‌کرد.

آیا بیل مثل یک بچه‌ی جوان رفتار می‌کرد؟ مثل بچه‌ی راهنمایی؟

بله، می‌کرد.

او مثل چند ساله‌ها رفتار می‌کرد؟

خب، مثل نوجوانان رفتار می‌کرد، مثل یک پسر بچه‌ی مدرسه‌ای. بیل مثل نوجوانان رفتار می‌کرد. نه مثل یک teenager، نه مثل یک کودک کوچک، نه مثل یک بزرگسال. مثل نوجوانان رفتار می‌کرد.

و عاشق انجام کارهای نوجوانان بود، آن‌ها عاشق خواندن کتاب‌های کمیک هستند. عاشق دوچرخه‌سواری بود. و همیشه در اطراف زنان دستپاچه بود. بیل درست مثل نوجوانان با پدر و مادرش زندگی می‌کرد. مادرش هنوز هر روز به او غر می‌زد.

آیا مادرش هر روز مهربان و دوستانه بود؟

نه، نبود.

آیا مادرش هر روز او را اذیت می‌کرد؟

بله، یک‌جورهایی.

چه‌کار می‌کرد؟

به او نق می‌زد. دوباره و دوباره و دوباره از او می‌خواست که همان کار انجام دهد.

برای چه چیزی به او نق می‌زد؟ آیا برای شستن ظرف‌ها به او نق می‌زد؟ «ظرف‌ها رو بشور، ظرف‌ها رو بشور»؟

نه، نه. به او برای ظرف‌ها نق نمی‌زد.

آیا برای بریدن چمن به او نق می‌زد؟

نه، برای بریدن چمن‌ها به او نق نمی‌زد.

برای چه به او نق می‌زد؟

هر روز برای تمیز کردن اتاق و شستن لباس‌ها به او نق می‌زد. به او نق می‌زد و می‌گفت: «بیل، اتاقت رو تمیز کن». «بیل، اتاقت رو تمیز کن». “بیل، بهت گفتم الان اتاقت رو تمیز كن!” هر روز برای تمیز کردن اتاق و شستن لباس‌ها به او نق می‌زد.

یک روز، زندگی بیل تغییر کرد. او دختری زیبا، زنی زیبا به‌نام بیتریکس را دید.

آیا بیتریکس نوجوان بود؟

نه، نبود.

آیا مثل نوجوانان رفتار می‌کرد؟

نه، رفتار نمی‌کرد. او فرد خیلی بالغی بود.

بیل با دیدن بیتریکس چه حسی داشت؟ آیا جذب او شده بود؟

بله، خیلی به او جذب شده بود. مجذوب او شده بود. احساس کرد به سمتش کشیده شده بود. بیل احساس کرد که به بیتریکس مجذوب شده‌است.

آیا او را دوست داشت؟

بله، در واقع دوستش داشت. مجذوب او شده بود. به او جذب شده بود و در واقع دوستش هم داشت. اما وقتی نزدیک او بود لبخند می‌زد و می‌خندید، چون یک‌جورهایی نوجوان است.

خیلی خب، بیتریکس شدیداً با بیل فرق داشت.

آیا او کمی با بیل فرق داشت؟

نه، خیلی با بیل فرق داشت.

آیا دیدن این‌که آن‌ها متفاوت بودند آسان بود؟ آیا واضح بود؟

بله، البته. آشکار بود. آن‌ها کاملاً متفاوت بودند. نه فقط کمی متفاوت. شدیداً متفاوت بودند، خیلی خیلی متفاوت بودند. به‌طور آشکار متفاوت بودند.

پس بیتریکس شدیداً با بیل فرق داشت. او خیلی بالغ بود. مستقل بود. تنها زندگی می‌کرد. مثل نوجوانان رفتار نمی‌کرد. او کاملاً متفاوت بود. خیلی بالغ بود.

بیل نمی‌دانست چه‌کار کند. او یک قرار می‌خواست، اما می‌ترسید که بیتریکس را دعوت کند. در کنار او احساس می‌کرد خیلی نابالغ است، چون آن‌ها کاملاً متفاوت بودند. اما فکر کرد: «اگر با من بیاد سر قرار، یه اعتبار می‌شه که من جذاب و باحال هستم».

پس چرا این قرار را با او می‌خواست؟

آیا قراری می‌خواست چون باعث می‌شود احساس احمق بودن کند؟

نه.

آیا اگر او قرار را قبول کند، اگر بگوید آره، آیا چیزی ثابت می‌شود؟

بله، چیزی را ثابت می‌کند.

چه چیزی را ثابت می‌کند؟

خب، اعتباری برای این می‌شود که او جذاب و باحال است. بیل به تأیید نیاز داشت. او نیاز به اثبات این‌که او جذاب و باحال بود را داشت. پس اگر بیتریکس قرار او را قبول می‌کرد، اگر او می‌گفت بله، این اعتبار می‌شد، این اثبات جذاب و باحال بودن او می‌بود.

بیل تصمیم گرفت که بیتریکس را به‌روش چشم‌گیری، به‌شکل چشم‌گیری دعوت کند.

آیا بیل کار کوچکی انجام داد؟

نه.

آیا بیل کار عادی‌ای انجام داد؟

نه.

آیا او به‌روش آرامی او را دعوت کرد؟

نه. از او به‌شکل چشم‌گیری، به‌روش خیلی قدرتمندی، روش خیلی بزرگ، واضح و قدرتمندی دعوت کرد.

بیل به‌شکل چشم‌گیری از بیتریکس دعوت کرد. او ۵۰۰ رز خريد و آن‌ها را به‌خانه‌اش فرستاد. کت‌وشلوار نارنجی پوشید، به خانه‌اش رفت و در را زد.

وقتی او در را جواب داد، بیل گفت: «من عاشقتم! من تمام عمرم وفادارانه ازت مراقبت می‌کنم!»

آیا بیل به‌طور معمولی از او مراقبت می‌کند؟

نه.

چگونه او از او مراقبت می‌کند؟

وفادارانه از او مراقبت می‌کند.

آیا به او باور دارد؟

بله، دارد.

آیا همیشه به او باور دارد؟

بله، دارد.

آیا از مراقبت از او احساس اطمینان می‌کند؟

بله، احساس اطمینان می‌کند.

آیا واقعاً واقعاً احساس عاشقی و از خود گذشتگی می‌کند و برای مراقبت از او جدی است؟

بله، او وفادارانه از او در همه‌ی شرایط، در هر زمان مراقبت می‌کند. صادقانه از او مراقبت می‌کند.

او گفت: «هیچ کس مثل من دوستت نخواهد داشت. هیچ کس نمی‌تونه احساسات من رو شبیه‌سازی کنه».

آیا کس دیگری می‌تواند احساسی که او داشت را تقلید کند؟

نه، کسی نمی‌تواند. هیچ کس نمی‌تواند احساسات او را شبیه‌سازی کند.

آیا کس دیگری می‌تواند وانمود کند که مانند او احساس می‌کند؟

نه، هیچ کس نمی‌تواند همانند احساس او را داشته باشد. فقط او این احساس را داشت. فقط او کاملاً وفادار خواهد بود. پس هیچ کس همانند احساسات او را ندارد. هیچ کس نمی‌تواند اقدامات او را تکرار کند. فقط او می‌تواند این‌گونه احساس کند و این‌گونه رفتار کند.

اما بیتریکس این را دوست نداشت. او کت و شلوار نارنجی زشتی داشت و مثل بازنده‌ها به‌نظر می‌رسید، چون مثل بچه‌های نوجوان به‌نظر می‌رسید.

پس بیتریکس فریاد زد: «از این‌جا برو، بازنده».

آیا بیل رفت؟

نه، نرفت.

پس دوباره داد زد: «از این‌جا برو». اما بیل هنوز نمی‌رفت. بالاخره، بیتریكس او را گول زد: «برو وگرنه به پلیس زنگ می‌زنم».

آیا بیتریکس دوستانه بود؟

نه، نبود.

آیا مؤدبانه از او درخواست کرد؟

نه، مؤدبانه از او درخواست نکرد. او را گول زد.

آیا چندین بار از او درخواست کرد؟

درسته، بله، این کار را کرد. چندین بار از او درخواست کرد. دوباره و دوباره و دوباره او را گول زد. سعی کرد او را تحت فشار قرار دهد. سعی کرد او را مجبور کند. سعی کرد او را بترساند. او را گول زد، «برو الان وگرنه به پلیس زنگ می‌زنم».

آیا گول زدن بیتریکس کار کرد؟ موفقیت‌آمیز بود؟

نه. سعی کرد او را گول بزند، اما بعد از این‌که در را بست، بیل آن‌جا ماند. بیل آن‌جا را ترک نکرد. او گول نخورد.

در واقع، بیل الان هنوز آن‌جا نشسته‌است. الان هنوز هم جلوی در است. تمام عمرش آن‌جا خواهد بود. پس حالا بیتریکس باید همیشه از در پشتی استفاده کند.

خب، یک بار دیگر سریع بدون سؤال و تمام می‌شود.

روزی پسری بود به نام بیل. اگرچه بیل ۴۵ ساله بود، مثل نوجوانان رفتار می‌کرد، مثل بچه‌ای کوچک، بچه‌ی ۱۲، ۱۳ ساله. بیل عاشق خواندن کتاب‌های کمیک بود. عاشق دوچرخه‌سواری بود و همیشه در اطراف زنان دستپاچه رفتار می‌کرد.

بیل با پدر و مادرش زندگی می‌کرد. مادرش هنوز هر روز به او نق می‌زد، «بیل، اتاقت رو تمیز کن». «بیل، اتاقت رو تمیز کن». «بیل، گفتم اتاقت رو تمیز کن!»

همچنین به او برای شستن لباس‌ها نق می‌زد. «بیل، لباس‌هات رو بشور». «بیل، گفتم لباس‌هات رو بشور». «لباس‌هات رو شستی؟» «لباس‌هات رو بشور». همیشه نق می‌زد.

روزی بیل زنی به‌نام بیتریکس را دید. بلافاصله مجذوب او شد، به‌شدت به او جذب شد. وقتی نزدیکش بود لبخند می‌زد و می‌خندید.

آیا بیتریکس مثل او بود؟

متأسفانه نه، نه. خیلی خب، بیتریکس شدیداً با بیل فرق داشت. آشکارا با او متفاوت بود. خیلی شدید متفاوت. او خیلی بالغ بود. مستقل بود. تنها زندگی می‌کرد.

بیل نمی‌دانست چه‌کار کند. او یک قرار می‌خواست، اما می‌ترسید که بیتریکس را دعوت کند. در كنار او احساس نابالغی می‌كرد. اما فکر کرد: «اگر با من بیاد سر قرار، یه اعتبار می‌شه که من جذاب و باحال هستم. اگر او بگه بله، این اثبات می‌شه، تأیید و اعتباره که من پسر باحالی هستم».

بیل تصمیم گرفت که بیتریکس را به‌شکل چشم‌گیری دعوت کند. نه به‌طور آرامی، نه به‌طور عادی، به‌شکلی چشم‌گیر. او ۵۰۰ رز خرید و آن‌ها را به خانه‌اش فرستاد. کت‌وشلوار نارنجی پوشید، به خانه‌اش رفت و در را زد.

وقتی او در را جواب داد، بیل گفت: «من عاشقتم! من تمام عمرم وفادارانه ازت مراقبت می‌کنم.» دوست دارد که از او مراقبت کند. صادقانه از او مراقبت کند. «هیچ کس مثل من دوستت نخواهد داشت. هیچ کس نمی‌تونه احساسات من رو شبیه‌سازی کنه. هیچ کس نمی‌تونه احساسات من رو تقلید کنه. هیچ کس نمی‌تونه مثل اون‌ها رو داشته باشه».

بیتریکس شوکه شد. فریاد زد: «از این‌جا برو، بازنده». اما بیل آن‌جا را ترک نکرد. بیتریکس دوباره داد زد: «از این‌جا برو». بیل هنوز نمی‌رفت. بیتریکس عصبانی شد. سعی کرد او را گول بزند، سعی کرد او را مجبور کند و او را تحت فشار قرار دهد و متقاعد کند.

بیتریكس او را گول زد: «برو وگرنه به پلیس زنگ می‌زنم». بعد در را بست. اما بیل آن‌جا را ترک نمی‌کرد. او هنوز جلوی در ورودی‌اش نشسته‌است. در نتیجه، بیتریکس همیشه باید از در پشتی‌اش استفاده کند.

خب، این پایان داستان کوتاه مقاله‌ی اعتبار است. حالا من پیشنهاد می‌کنم، بعد از چند بار گوش دادن، این صدا را متوقف کنید، آیپادتان را متوقف کنید، سعی کنید خودتان داستان را بگویید. وقتی که تنها هستید آن را با صدای بلند بگویید.

سعی کنید خود داستان را با استفاده از واژگان جدید تعریف کنید. ببینید آیا می‌توانید آن را به‌خاطر بسپارید یا می‌توانید به‌درستی از آن استفاده کنید.

پس همین حالا، آیپادتان را خاموش کنید، سعی کنید داستان را بگویید، دقیقاً همه‌ی کلمات نه، عالی نه، اما ایده‌ی کلی را بگویید. و سعی کنید تا حد امکان از واژگان جدید استفاده کنید.

خب، دفعه‌ی بعد می‌بینمتان. امیدوارم از یادگیری زبان انگلیسیتان لذت ببرید. بای-بای.