مکالمه فعالانه

توضیح مختصر

در این درس، سوالاتی از درسنامه‌ی اصلی پرسیده می‌شود که با پاسخ به این سوالات می‌توانید مکالمه‌ی خود را قوی‌تر نمایید.

  • سطح ساده

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

راهنمای خواندن این درس

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

TAZ TO THE RESCUE

Active Speaking

Danelle Ballengee is a top athlete. Sports are not just a hobby for Danelle. She is a champion athlete.

Are sports just a hobby for Danelle? No, sports aren’t just a hobby. She is a champion athlete.

She has won competitions in all different types of endurance races. She has competed in 441 endurance races and has come in 1st, 2nd or 3rd place in 390 of them. Mountain running, biking, swimming and long distance races are just some of the sports she enjoys.

What kind of sports does Danelle enjoy? She enjoys mountain running, biking, swimming and long distance races.

As a champion athlete, she is very experienced at pushing her body to the limit. One winter day in 2006, that experience, and her dog Taz, helped save her life.

Who saved her life? Her dog Taz saved her life.

Taz was a 3-year-old reddish brown dog.

What kind of dog was Taz? Taz was a 3-year-old reddish brown dog.

Taz was a good dog and enjoyed going on runs with Danelle. On a cool December morning Danelle drove into the country with her dog and parked her truck. She took a bottle of water and locked her cell phone and wallet in the truck. Taz and Danelle began a 10-mile run, which was very short for a long distance athlete. She planned to finish the run and be back by lunch, but she was wrong.

Did she plan to be back by breakfast? No, she didn’t plan to be back by breakfast. She planned to be back by lunch.

As she ran along the edge of a 60- foot high cliff, she slipped on a piece of ice and fell down into a canyon.

She landed on hard rock. She tried to stand, but she felt a terrible pain and screamed. Her pelvis and back were broken.

Was she OK? No, she wasn’t ok. Her pelvis and back were broken.

She was 6 miles from her truck and very far from any other humans. She felt very alone, but then she heard Taz coming down the cliff. Taz came and stayed by her side as she thought about what to do.

Was she all alone? No, she wasn’t all alone. Her dog Taz was with her.

She knew that she had to get back to her truck. She couldn’t walk, but she could crawl. She began to pull herself with her hands over snow and rocks until she made it to the bottom of the canyon. After 5 hours of crawling, she only moved 600 feet and she was still 6 miles from her truck.

How far did she move? She only moved 600 feet. She knew that she had to get back to her truck. She couldn’t walk, but she could crawl. She began to pull herself with her hands over snow and rocks until she made it to the bottom of the canyon.

Tired and thirsty she broke some ice covering a hole and drank the dirty water underneath.

Where did she find water? She found water in a hole covered with ice.

It was getting dark and cold. She wasn’t dressed warm enough for a winter night. Luckily Taz was there and she held him for warmth. She talked to him all night because she knew if she fell asleep she would get too cold and die.

Why was she afraid to fall asleep? If she fell asleep, she would get too cold and die.

She was scared, but she didn’t want to die. She thought of her family and friends. She needed to keep moving to keep warm. She did one sit-up every 5 seconds. After 1,000 sit-ups she was in terrible pain, but being a long distance athlete she was used to pushing her body to the limit.

How did she stay warm? She stayed warm by holding Taz and by doing sit-ups.

Finally the sun rose and she began to warm up enough to continue towards her truck. She began to crawl again pulling herself inch by inch over the ground. After crawling all day she began to get very thirsty. She needed to drink.

Was she very hungry? No, she wasn’t very hungry. She was very thirsty. She needed to drink.

She turned around and crawled all the way back to the hole so she could drink more of the dirty water. All her hard work was for nothing. It was soon night, and she was back where she started that morning. She drank more of the dirty water, but it was not enough. She needed food. Without food she would die soon.

Was Danelle worried? Yes, she was very worried. She thought she would die soon.

She thought of her friends and family and cried. She thought that she would surely die. Why should she continue trying to stay warm? No one would find her, she thought.

Then she heard a voice. “Keep moving” it said. She didn’t believe in God, but the voice didn’t go away. She continued with her exercises.

And her loyal dog Taz again stayed with her all night and helped keep her warm and alive.

Who stayed with her all night? Taz stayed with her all night. Who kept her warm? Taz kept her warm.

By the next day, she was so tired and hungry that she began to hallucinate.

What happened the next day? The next day she began to hallucinate.

She knew that both she and Taz would die soon without food and water, so she told Taz to go and find help. She didn’t know if Taz could understand, but she told him to leave and he did. Now she was completely alone.

Did Taz understand Danelle? She didn’t know if Taz could understand her.

That same day Danielle’s neighbor got worried. Taz would come to visit her every day. Every day she would give Taz a cookie, but something was strange.

She didn’t see Taz for 2 days. She looked out the window and noticed that Danielle’s truck was gone.

She knew that Danelle was an athlete and often went away, but she was worried. She called the police. A search and rescue team was sent to look for her. The team leader was John Marshall.

Who was the leader of the search and rescue team? John was the leader.

John found Danielle’s truck that morning.

Danelle was a long distance athlete, so John knew she might be very far from the truck, but he didn’t know in which direction.

Did John know where Danelle was? No, he didn’t know where she was.

Suddenly John saw a dog. He knew that Danelle often went running with her dog, so he thought that it might be Taz. The dog wagged his tail and ran in circles. John called out to the dog, but the dog didn’t come.

He whistled at the dog, but the dog didn’t come. He then tried to give the dog food and water, but he still didn’t come.

Did Taz take the food and water? No, he didn’t take the food and water.

Taz was very thirsty and hungry, but he didn’t want to eat. He only wanted to guide John to Danelle.

Was Taz thirsty and hungry? Yes, he was very thirsty and hungry. Why wouldn’t he take anything from John? He wouldn’t take anything because he only wanted to guide him to Danelle.

John and his team followed Taz for six miles until they found her. She was lying there in the cold with a broken back and broken pelvis for over two days without food or clean water, but she was alive. Thanks to Taz, Danelle was safe and lived to run again.

ترجمه‌ی درس

تز، به‌سوی نجات

مکالمه فعالانه

دانیل بالنگی ورزشکاری عالی است. برای دانیل ورزش تنها یک سرگرمی نیست. وی ورزشکاری قهرمان است.

آیا ورزش برای دانیل تنها سرگرمی است؟ نه، ورزش تنها یک سرگرمی نیست. او ورزشکاری قهرمان است.

او در مسابقات انواع مختلف دوی استقامتی، به پیروزی رسیده است. او در ۴۴۱ دویِ استقامتی به رقابت پرداخته، و در ۳۹۰ تا از آن‌ها مقام اول، دوم و سوم را به دست آورده است. کوه‌نوردی، دوچرخه‌سواری، شنا و دوهای مسافت زیاد، تنها تعدادی از ورزش‌هایی است که دانیل از آن‌ها لذت می‌برد.

دانیل از چه نوع ورزش‌هایی لذت می‌برد؟ او از کوه‌نوردی، دوچرخه‌سواری، شنا و دوهای مسافت زیاد لذت می‌برد.

به‌عنوان ورزشکاری قهرمان، او در قرار دادن بدنش در تنگنا و محدودیت تجربه‌ی زیادی کسب کرده است. یکی از روزهای زمستان سال ۲۰۰۶ آن تجربه و سگش تَز، به نجات جانش کمک کردند.

چه‌کسی جانش را نجات داد؟ سگش تز جانش را نجات داد.

تز سگی قهوه‌ای مایل به قرمزِ سه‌ساله بود.

تز چه نوع سگی بود؟ تز سگی قهوه‌ای مایل به قرمزِ سه‌ساله بود.

او سگ خوبی بود و از دویدن با دانیل لذت می‌برد. یکی از روزهای سرد دسامبر، دانیل با سگش به بیرون شهر رفت و وانتش را پارک کرد. بطری آبی برداشت و موبایل و کیف پولش را در وانت گذاشت. تز و دانیل دویی به مسافت ۱۰ مایل را که برای ورزشکار دوهای با مسافت بالا کم بود، آغاز کردند. دانیل برنامه‌ریزی کرده بود که دو را قبل از ناهار تمام کرده و به هنگام ناهار برگشته باشد، اما اشتباه کرده بود.

او برنامه‌ریزی کرده بود تا به هنگام صبحانه برگشته باشد؟ نه، برنامه‌ریزی نکرده بود تا به هنگام صبحانه برگشته باشد. برنامه‌ریزی کرده بود تا به هنگام ناهار برگشته باشد.

همان‌طور که در حاشیه‌ی صخره‌ای با بلندی ۶۰ فوت می‌دوید، روی تکه‌ای یخ سُر خورد و توی دره افتاد.

دانیل رویِ تخته سنگی سخت افتاد. سعی کرد بایستد اما درد شدیدی را احساس کرد و جیغ کشید. لگن و کمر او شکسته شده بود.

حالش خوب بود؟ نه، حالش خوب نیود. لگن و کمر او شکسته شده بود.

او ۶ مایل از وانتش فاصله داشت و از مردم بسیار دور بود. احساس تنهایی کرد اما، آن موقع بود که شنید تز دارد از صخره پایین می‌آید. در حالی‌که دانیل داشت فکر می‌کرد که چه کاری باید انجام بدهد، تز آمد و کنارش ایستاد.

او کاملاً تنها بود؟ نه، کاملاً تنها نبود. سگش تز با او بود.

دانیل می‌دانست که ناچار است تا وانتش برگردد. نمی‌توانست راه برود اما، می‌توانست سینه‌خیز برود. او با دست‌هایش، شروع کرد به این‌که خودش را روی برف و تخته سنگ بکشد تا به ته دره رسید. بعد از ۵ ساعت سینه‌خیز رفتن، تنها ۶۰۰ فوت حرکت کرده بود و هنوز ۶ مایل با وانت فاصله داشت.

چقدر حرکت کرده بود؟ او تنها ۶۰۰ فوت حرکت کرده بود. دانیل می‌دانست که ناچار است تا وانتش برگردد. نمی‌توانست راه برود اما، می‌توانست سینه‌خیز برود. او با دست‌هایش، شروع کرد به این‌که خودش را روی برف و تخته سنگ بکشد تا به ته دره رسید.

دانیل که خسته و تشنه شده بود، تکه‌ای یخ که گودالی را پوشانده بود، را شکست و از آب کثیف زیر آن نوشید.

کجا آب پیدا کرد؟ زیر تکه‌ای یخ که گودالی را پوشانده بود آب پیدا کرد.

هوا داشت تاریک و سرد می‌شد. دانیل لباس‌های گرم برای شبی زمستانی نپوشیده بود. خوشبختانه تز آن‌جا بود و دانیل برای گرما او را بغل گرفت. تمام شب با تز صحبت کرد زیرا می‌دانست که اگر خوابش ببرد، خیلی سردش خواهد شد و می‌میرد.

چرا از خوابیدن می‌ترسید؟ اگر خوابش می‌برد، خیلی سردش می‌شد و می‌مرد.

دانیل ترسیده بود اما نمی‌خواست بمیرد. او به خانواده و دوستانش فکر کرد. وی برای گرم ماندن، باید حرکت می‌کرد. هر ۵ ثانیه یک بار راست می‌نشست. بعد از ۱۰۰۰ بار راست نشستن، درد جانکاهی را تجربه کرد؛ اما، از آن‌جا که ورزشکار دوی با مسافت بالا بود، به این عادت داشت که بدنش را در محدودیت قرار بدهد.

چگونه گرم ماند؟ او با بغل کردن تز و راست نشستن گرم ماند.

عاقبت خورشید طلوع کرد و کم‌کم به‌اندازه‌ای گرمش شد که به رفتن به سمت وانتش ادامه دهد. دانیل در حالی‌که خودش را روی زمین می‌کشید بار دیگر سینه‌خیز رفتن را آغاز کرد. بعد از این‌که تمام طول روز را سینه‌خیز حرکت کرد، بسیار تشنه شد. نیاز داشت که [آب] بنوشد.

آیا خیلی گرسنه بود؟ نه، خیلی گرسنه نبود. خیلی تشنه بود. نیاز داشت که بنوشد.

چرخید و تمام راه را به سمت سوراخ برگشت تا بیشتر از آب کثیف بنوشد. تمام کار شاقش هیچ نتیجه‌ای نداشت. به‌زودی شب شد و به‌جایی برگشته بود که صبح از همان‌جا [حرکتش] را آغاز کرده بود. از آب کثیف بیشتر نوشید اما کافی نبود. دانیل به غذا نیاز داشت. بدون غذا به‌زودی می‌مرد.

دانیل نگران بود؟ بله، خیلی نگران بود. فکر می‌کرد به‌زودی می‌میرد.

به دوستان و خانواده‌اش فکر کرد و گریه کرد. فکر می‌کرد که حتماً می‌میرد. چرا باید سعی کند که گرم باقی بماند؟ فکر کرد که هیچ‌کس او را پیدا نخواهد کرد.

سپس صدایی شنید. صدا می‌گفت: «به حرکت ادامه بده.» دانیل به خدا اعتقاد نداشت اما آن صدا دور نمی‌شد. وی به حرکاتش ادامه داد.

و تز، سگ باوفایش بار دیگر تمام شب را کنارش ماند و به گرم ماندن و زنده ماندنش کمک کرد.

چه کسی تمام شب را کنارش ماند؟ تز تمام شب را کنارش ماند. چه کسی او را گرم نگه داشت؟ تز او را گرم نگه داشت.

روز بعد دانیل چنان خسته و گرسنه بود که شروع به هذیان‌گویی کرد.

روز بعد چه اتفاقی افتاد؟ روز بعد دانیل شروع به هذیان‌گویی کرد.

می‌دانست که هم خودش و هم تز بدون آب و غذا به‌زودی خواهند مرد، پس به تز گفت برود و کمک پیدا کند. نمی‌دانست که آیا تز می‌فهمد یا نه اما به او گفت که برود؛ تز هم رفت. حالا کاملاً تنها شده بود.

تز حرف دانیل را فهمید؟ دانیل نمی‌دانست که تز می‌فهمد یا نه.

همان روز همسایه‌ی دانیل نگران شده بود. تز هر روز می‌آمد که او را ببیند. هر روز به تز کلوچه می‌داد اما، چیزی خیلی عجیب بود.

او تز را برای ۲ روز ندیده بود. از پنجره به بیرون نگاه کرد و متوجه شد که وانت دانیل آن‌جا نیست.

می‌دانست که دانیل ورزشکار است و معمولاً بیرون می‌رود اما نگران شده بود. با پلیس تماس گرفت. یک تیم کاوش و نجات برای پیدا کردن دانیل فرستاده شد. جان مارشال رهبر تیم بود.

چه کسی رهبر تیم کاوش و نجات بود؟ جان رهبر بود.

جان صبح آن روز وانت دانیل را پیدا کرد.

دانیل ورزشکار دویِ با مسافت بالا بود، از این‌رو جان می‌دانست که ممکن است دانیل بسیار دور از وانت باشد اما نمی‌دانست کدام سمت.

جان می‌دانست دانیل کجا بود؟ نه، او نمی‌دانست دانیل کجا بود.

ناگهان جان سگی را دید. می‌دانست که دانیل اغلب با سگش می‌دود، پس با خود فکر کرد که شاید این سگ همان تز باشد. سگ دمش را تکان داد و به‌صورت دایره‌ای دوید. جان سگ را صدا زد، اما سگ نیامد. او برای سگ سوت زد، اما سگ باز هم نیامد. سپس سعی کرد که به سگ غذا و آب بدهد، اما باز هم نیامد.

تز غذا و آب را خورد؟ نه، او غذا و آب را نخورد.

تز بسیار تشنه و گرسنه بود، اما نمی‌خواست چیزی بخورد. تنها می‌خواست جان را به جایی که دانیل آن‌جا بود راهنمایی کند.

تز تشنه و گرسنه بود؟ بله، او بسیار تشنه و گرسنه بود. چرا چیزی از جان نگرفت؟ چیزی نگرفت چون تنها می‌خواست جان را به جایی که دانیل آن جا بود راهنمایی کند.

جان و تیمش شش مایل تز را دنبال کردند تا این‌که دانیل را پیدا کردند. دانیل آن‌جا در سرما با کمر و لگنی شکسته به‌مدت دو روز بدون غذا و آبی تمیز، دراز کشیده اما زنده بود. به لطف تز، دانیل نجات یافت و زنده ماند تا دوباره بدود.