نانسی شیک و پیک - روز پیژامه پوشی

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

نانسی شیک و پیک - روز پیژامه پوشی

خانوم گلس میگه: بچه ها، یادتون نره. فردا روزِ…. ما همه هم آوا داد می زنیم: پیژامه پوشیه! (هم آوا یه کلمه ی شیکه که به جای همه با هم به کار میره.) من تصمیم دارم پیراهن خواب جدیدم رو بپوشم. باید بگم که خیلی آراسته است. (آراسته یه کلمه ی شیکه که به جای شیک به کار میره.) بعد تلفن زنگ میزنه. بری ه. میگه: من میخوام اون پیژامه ام رو بپوشم که قلب های صورتی داره و خال خالیه. میخوای تو هم مال خودت رو بپوشی؟ اینجوری دوقلو میشیم!

من میگم: واای! دوقلو بشیم خیلی باحاله. بعد یه نگاهی به پیرهن خواب آراسته ام میندازم. عجب مخمصه ای! (مخصمه یه کلمه ی شیکه که به جای مشکل به کار میره.) بالأخره تصمیمم رو می گیرم. به بری میگم که میخوام پیرهن خوابم رو بپوشم که نوی نوئه. بری درک میکنه. اون بهترین دوست منه. میدونه من چقدر دوست دارم شیک باشم.

صبح روز بعد توی مدرسه، نمیتونیم جلوی خنده مون رو بگیریم. همه پیژامه تنشونه، حتی مدیر. یه خرس عروسکی هم بغلشه. خانوم گلس یه پیراهن بلند تنشه با دمپایی های پشمالو. فقط منم که یه پیرهن خواب شیک تنمه. اینجوری منحصر به فرد شدم! (اینجوری خونده میشه: مُن حَصِر به فَرد.) بری میگه: نانسی، نگاه کن. پیژامه ی کلارا هم عین پیژامه ی منه. بری و کلارا نخودی میخندن. کلارا میگه: ما دوقلو ایم. تازه اصلاً برنامه ریزی هم نکرده بودیم.

تو زنگ قصه گویی، خانوم گلس بهمون میگه لحاف هامون رو پهن کنیم. یه داستان موقع خواب میخونه. کلارا و بری کنار هم دراز میکشن. کلارا مدام میگه: ما دوقلو ایم.

موقع زنگ تفریح کلارا دست بری رو میگیره. میدون سمت میله های بارفیکس. بری صدام میکنه و میگه: بیا، نانسی. اما بالا رفتن از میله ها با پیرهن خواب خیلی سخته. نمیتونم هم سر و ته آویزون شم. وگرنه همه شورتم رو می بینن!

موقع نهار میشینم پیش بری و کلارا. جفتشون توی ظرف غذاشون رولت انگور دارن. کلارا میپرسه: بامزه نیست، نانسی؟ حتی دسرامون هم عین هم ان. من پاسخ نمیدم. (پاسخ یه کلمه ی شیکه که به جای جواب به کار میره). روز پیژامه پوشی زیاد جالب از کار در نمیاد. من میخواستم شیک و منحصر به فرد باشم. به جاش حس می کنم محروم شدم. (محروم شدن یه کلمه ی شیکه که به جای راه ندادن به کار میره.) بعدازظهر هم وضع به همون شکله. کلارا و بری توی رقص محلی به هم میفتن. رابرت لبه ی پیرهنم رو لگد میکنه. یه قسمت از نواردوزی پیرهن خوابم پاره میشه.

بالأخره زنگ میخوره. خوشحالم که روز پیژامه پوشی تموم شده. از بری میپرسم: میخوای بیای خونه مون بازی کنیم؟ اما بری نمیتونه بیاد. داره میره خونه ی کلارا! میدونم نابالغانه است. (نابالغانه یه کلمه ی شیکه که به جای بچگانه به کار میره) اما نزدیکه که گریه ام بگیره. بعد، همینطور که داریم از مدرسه میریم بیرون، بری و کلارا با عجله میان سمتم. کلارا میپرسه: تو هم میتونی بیای بازی کنیم؟ من میگم: آره! فقط باید اول برم خونه لباسم رو عوض کنم. حالا سه قلو شدیم.