کتاب گویا

28 درس

مشکل مدارس

توضیح مختصر

در این درس آقای هوگ به انتقاد از سیستم مدارس و مشکلات آن می پردازد.

  • سطح متوسط

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Chapter 02 : The Problem with Schools

My teaching experiences in different parts of the world convinced me that something is wrong with English education. Everywhere I went, it was the same situation. The students were bored, frustrated, stressed, and nervous. Most students, even after years of studying English, failed to speak the language fluently. You are not alone, because it’s a global problem.

One of my students, Seiko from Japan, described this combination of failure and stress as “English trauma.” Seiko said that she hated English. She felt that learning English was boring and stressful and speaking English was even worse. In fact, the thought of speaking to a native speaker immediately made Seiko feel extremely nervous and shy. Seiko felt she had developed a psychological problem with English and had named it “English trauma.” A “trauma” is a deep wound or injury. “How sad,” I thought to myself, “that so many people now think of English as a kind of injury or mental disease.”

Throughout my teaching career I’ve met many students who had similar feelings about English. I discovered that Seiko was not alone. Rather, “English trauma” is a global epidemic. Though most people feel they must learn to speak English, very few seem to enjoy it. Most who learn the language struggle with the same feelings of nervousness and frustration that Seiko had.

As I encountered this problem more and more, I began to look for the root causes. I realized that before I found a solution, I needed to understand the problem. Just as a doctor must first diagnose a disease before treating it. Think about it. What is the cause of all this misery and failure? Why do so many people fail to speak English effortlessly despite years of study? What is wrong with English education?

The first and most obvious problem I found with schools was the way in which they teach English. Most schools, everywhere in the world, use the grammar translation method. As the name implies, the focus of this method is on grammar analysis and the memorization of translated vocabulary. This method breaks English into an endless series of grammar formulas to memorize. Of course, each grammar formula has exceptions and these must be memorized too.

Schools like the grammar translation method because it appears to be serious, academic and complex. The grammar translation method fits the way schools teach most subjects — with textbooks, lectures, notes, memorization, and tests. The only problem, as you know, is that it doesn’t work. In real conversations, there simply is no time to think about grammar formulas and their exceptions. The failure rate for this method, therefore, is absolutely horrible. Despite the failure of most students to speak English fluently, schools continue to use this method. This is an epic failure of our education system.

Recently, because students find the grammar translation method so boring, some schools have added “communication activities” to their curriculum. Occasionally, the teacher puts the students into pairs or groups. The students then read or repeat dialogues from a textbook. Sometimes they might answer a few questions from a worksheet. Of course, these activities are unnatural, nothing like real English conversation. Consequently, the failure rate of “communication activities” is just as bad as grammar translation.

Obviously the English teaching methods used in schools do not work. That was easy to see. I knew it. The students knew it. And many teachers know it too, though few will admit it.

However, as I continued to investigate the problem with schools, I found even deeper problems in the education system. These problems are less obvious, but in many ways far more damaging to the students. I call these problems “the hidden curriculum” because they are the hidden lessons taught by schools.

The Hidden Curriculum

Most schools, everywhere in the world, share a similar hidden curriculum. One element of this curriculum is student passivity. In schools, students are trained to be passive, not active. They sit in chairs, in rows. When they are young, they are told to be quiet and obey the teacher. As the teacher lectures, the students take notes. Later, they are told to memorize these notes in preparation for a test. The message is clear — learning is a passive activity. You listen to the teacher, you take notes, you memorize the notes.

The problem is that speaking English is not a passive activity. You must connect with other people. You must constantly ask and answer questions. You must communicate ideas, emotions, and descriptions. You must be ready for the unexpected. You must be spontaneous. You must actively interact. English is not something you passively study, it’s something you do.

Related to the problem of passivity is the issue of energy. Sitting for a long time is a low-energy activity. The longer you sit, the more your energy drops. And as your energy drops, so does your concentration. What’s worse, we know that some learners need physical movement in order to learn effectively. These people are called “kinesthetic learners.” The truth is we are all “kinesthetic learners” to some degree, because we all benefit from physical movement. Schools stick us in chairs and drain our energy. Eventually, an inactive body leads to an inactive mind.

The One Right Answer Mentality

One of the greatest flaws of school education is the idea of “one right answer.” One right answer is a powerful part of the hidden curriculum. It is a result of using textbooks and tests.

In school, you are frequently taught that there is one, and only one, correct answer to a question or problem. For example, you may be asked to choose the correct verb tense on a test, or you may be taught “proper” English greetings. The hidden message is that the teacher’s way is always right.

Real life, and real English, is not this way. For example, sometimes I will tell a story using the present tense, even though the events happened in the past. This is a technique commonly used by native speakers. However, when English learners hear these stories, many are confused and upset. They are convinced that the past tense is the “right answer” and the only correct way to tell the story. Some get quite upset and even argue with me about it. These students are so convinced that there is only “one right answer” that they will argue with native speakers!

These students have been trained to believe that there is only one correct way to say things in English. The truth is there are always many ways to say the same thing. We can change verb tenses in order to change the feeling of the story. We can use different vocabulary and different phrases. And we even break grammar rules all the time! ‘One right answer’ thinking limits and confuses English learners. Effective communication requires flexibility while the “one right answer” mentality trains students to be rigid and unimaginative.

Connected to this problem is another dangerous part of the hidden curriculum — fear of mistakes. This is one of the most negative and traumatizing messages taught in schools. How is the fear of mistakes taught? Through tests and corrections. In nearly every school all over the world, teachers regularly give quizzes and tests. The teacher asks questions and the students must provide the one right answer. Of course, the one right answer is always the teacher’s answer.

What happens if the student provides a different answer? They are punished with a lower score. Students are smart, and they quickly understand that in school, mistakes are bad and must be avoided. They also understand that truth is unimportant and the best way to succeed is to simply give the answer that the teacher wants. Even worse is when a student, already feeling nervous, tries to speak English with the whole class listening. They are just learning, so of course they will make mistakes. When the teacher corrects these mistakes, the student is embarrassed and becomes even more nervous. Eventually, most students try to avoid speaking English because the situation is so painful.

By punishing and correcting mistakes, schools punish risk taking. Little by little, they train students to avoid risk and avoid doing anything they can’t do perfectly. Yet there is no perfection with English speaking. Even native speakers make mistakes. We make grammar mistakes. We mispronounce words. We forget vocabulary words. It doesn’t matter, because we are focused on communicating, not on tests and grades.

Of course, the fear of mistakes goes far beyond English class. After years of school, most people learn to avoid risk in most parts of their life. School trains them to be passive, rigid, timid, and obedient. This not only hurts your English speaking, it also harms your career and limits your success in all areas of life. Fortune favors the bold. Those who are active, flexible, and passionate are the ones who achieve the greatest success in life. The passive and obedient rarely live their dreams.

You will make many mistakes as you improve your English speaking. There is no need to be upset by this. The truth is, most native speakers don’t care. They don’t care if you make grammar mistakes. They just want to communicate with you. They want to share thoughts, ideas and feelings. They want to communicate with you as a human being, not as an “English student.” To communicate effectively, you must forget the idea of perfection and learn to be flexible.

The Dirty Secret of English Teaching

If the hidden curriculum is so bad, why do schools and teachers continue to follow it? The truth about our education system is that the curriculum exists to benefit the schools, not the students. Teachers use these methods because they are easier for the teacher, not because they are good for the student. The hidden curriculum creates passive students. It creates obedient students. Passive and obedient students are easier to control, making life easier for teachers and school administrators.

Textbooks, for example, make the teacher’s job much easier. By using a textbook, the teacher doesn’t have to plan new lessons for every class. Planning lessons is hard work, and a textbook makes it much easier. The teacher can simply follow the textbook with minimum effort. Many teachers are little more than textbook readers. Every day they read the textbook to their students, slavishly following the lessons. In my opinion, they can barely be called “teachers” at all. Perhaps we should call them “textbook readers” instead.

Another benefit of textbooks, for the schools, is that they standardize learning. By using a textbook, the school ensures that every English class is learning exactly the same thing. School officials like this because it makes testing and ranking students easier. Schools are like factories, the bosses want everything to be the same.

The same is true for tests and grades. These provide little to no benefit to English learners. In fact, as we have discussed, tests and grades increase stress and create a fear of making mistakes. Tests and grades are a primary cause of “English trauma.” On the other hand, tests and grades are a powerful tool of control for teachers. When students fear bad grades, they obey the teacher more. They learn that the teacher is always right, because if they don’t agree with the teacher’s answer they are punished with lower scores.

Grades are a means of ranking students. Most teachers and administrators are focused on ranking students rather than helping all succeed. In many schools, the official policy is that a certain percentage of students in every class must get poor grades, a certain percentage must get “medium level” grades, and only a small percentage can be given excellent grades. In other words, the system is designed to create failure for a large number of students.

While working at a university in Thailand, I was told directly by my boss that too many of my students had high scores. My boss insisted that I fail more students in my class. I was shocked and angry. I quit the job rather than purposely fail dedicated students. Sadly, this mentality of “designing for failure” is present in most school everywhere in the world. Schools benefit from ranking and controlling students.

The grammar translation method also benefits the teacher but not the student. By teaching grammar rules, the teacher can simply lecture from the textbook. Because linguistics is a complicated subject, the teacher appears knowledgeable and thus establishes a position of superiority over the students. Even if the teacher is a non-native speaker with terrible English ability, he or she can pretend to be an expert by teaching complex grammar from a book. The shocking truth is that many non-native English teachers, in fact, speak English very poorly. By focusing on grammar they disguise their inability to speak well.

What about communication activities? Surely they are designed to help students. Actually, they are not. These activities, as we discussed previously, are unnatural. They are nothing like a real conversation, and thus do not prepare students to have real conversations. However, communication activities are great for teachers. The teacher puts the students into pairs or groups and asks them to follow a textbook activity. Often, the students simply read a written dialogue from the book or answer pre-written questions from the book. The advantage for the teacher is that once such an activity is started, the teacher can rest and do nothing. While the students go through the textbook activity, the teacher relaxes. It’s a secret among English teachers that communication activities are a great way to waste time and avoid work.

One particularly horrible version of communication activities is the use of movies. Used correctly, movies can be a powerful English learning tool. Most teachers, however, simply use movies as a way to waste time. They put in a movie, turn out the lights, and push play. For the remainder of the class, the teacher happily does nothing. The students are usually happy, too, because watching a movie is far more interesting than grammar, even if they can’t understand most of the film.

Passive Low Energy Benefits the Teacher

Finally, let’s look at the low energy situation in most schools. From childhood, students are forced to sit for hours, motionless in chairs. They are told to be quiet and obedient. By adulthood, most people are thoroughly trained. They accept passive lectures and low energy as a normal part of learning.

Why would schools and teachers want low energy? Again, because low energy students are easier to manage. A teacher must work much harder with curious, energetic students. Sadly, most teachers prefer the easy way. It’s much easier for them to lecture quietly to passive students.

The truth is that many teachers are tired and stressed. Because of this, they constantly look for ways to make their own job easier. Their first concern is not the students. They are not obsessively focused on getting better results for the learners. Rather, they just want to get through their workday as easily as possible. There are many reasons for this situation, but the end result for the student is boredom, frustration, and poor results.

This is the ugly truth of education. This is the reason you cannot speak English well, despite years of study. This is the reason you find English to be stressful, difficult, and boring. This is the cause of English trauma. This is the source of the problem.

Happily, there is a solution. The Internet has made independent learning easy for all. No matter where you live or what you do, it is possible to master spoken English without schools. All you need is an Internet connection!

In the next chapter, I will introduce the solution to English trauma. You will learn how to heal and how to finally get the results you want with English speaking.

ترجمه‌ی درس

فصل دوم: مشکل در مدارس

تجربیات تدریس انگلیسی من در جاهای مختلف جهان به من اطمینان داد که سیستم آموزشی انگلیسی اشتباه است. به هر کجا که رفتم، تمام شرایط یکسان بود. دانش آموزان خسته، ناامید، پر استرس و عصبی بودند. بیشتر دانش آموزان بعد از سال ها مطالعه انگلیسی موفق به مکالمه روان نبودند. شما تنها نیستید، چون این مشکل یک مشکل جهانیست.

یکی از دانش آموزانم از ژاپن به نام سیکو، این تلفیق شکست و استرس را “زخم انگلیسی” توصیف کرد. سیکو می گفت که از انگلیسی متنفر است. او این احساس را داشت که یادگیری انگلیسی حوصله سر بر و پر استرس است و مکالمه ی آن بدتر از یادگیری آن است. در حقیقت فکر اینکه او با یک انگلیسی زبان بومی مکالمه کند به سرعت به او احساس خجالت و نگرانی می داد. سیکو این حس را داشت که مشکلی با انگلیسی در خود توسعه داده که نام آن را زخم انگلیسی گذاشت.

با خودم فکر کردم، چقدر غم انگیز است که خیلی از افراد فکر می کنند که انگلیسی یک نوع زخم یا مشکل روانیست.

در تمام دوره ی تدریسم با دانش آموزان زیادی که این احساس را برای انگلیسی داشتند ملاقات داشته ام. متوجه این شدم که سیکو تنها کسی نبود که این مشکل را داشت بلکه زخم انگلیسی یک مشکل همه گیر بود. با اینکه خیلی از مردم احساس می کنند که نیاز به یادگیری انگلیسی دارند، تعداد کمی از آنها از این دوره ها لذت می برند. بیشتر کسانی که زبان یاد می گیرند با احساس نگرانی و نا امیدی ای که سیکو نیز داشت سرکار دارند.

وقتی با این مشکل بیشتر و بیشتر رو به رو شدم، شروع به پیدا کردن دلیل اصلی این مشکل کردم. متوجه شدم که قبل از پیدا کردن راه حل نیاز دارم که مشکل را درک کنم. همانند یک دکتر که باید اول بیماری را تشخیص دهد و سپس آن را درمان کند. به این فکر کنید، چه چیزی دلیل اصلی این همه شکست و گرفتاریست ؟ چرا بیشتر مردم با وجود سال ها مطالعه زبان، در روان انگلیسی صحبت کردن شکست می خورند؟ چه چیزی در سیستم یادگیری انگلیسی مشکل دارد؟ اولین و مشخص ترین مشکلی که در کلاس ها کشف کردم روش تدریس آن ها بود .بیشتر مدارس، در سراسر دنیا، از روش گرامری ترجمه ای استفاده می کنند. همان طور که از اسم آن مشخص است، تمرکز اصلی این روش بر روی تجزیه و تحلیل گرامر و حفظ کردن واژگان به زبان خودتان می باشد. این روش زبان انگلیسی را به هزاران فرمول مختلف که باید حفظ شوند تقسیم می کند. مشخص است که هر فرمول شامل توضیحاتی است که باید آن ها هم حفظ بشوند.

مدارس مشتاق اند از روش گرامری ترجمه ای استفاده کند چون جدی، آکادمیک و پیچیده است. روش گرامری ترجمه ای سازگار با روشی است که مدارس برای تدریس بیشتر موضوعات دیگر ) با کتاب های درسی، سخنرانی، یادداشت ها، حفظ لغات و امتحانات( استفاده می کنند.

تنها مشکل همانطور که می دانید اینجاست، که این روش اصلا کارساز نیست .در مکالمه واقعی، زمانی برای فکر کردن به فرمول های گرامری و توضیحات آنها وجود ندارد. از این رو درصد شکست در این روش به شدت بالاست. با وجود این همه شکست میان اکثر متقاضیان مکالمه روان، مدارس همچنان به استفاده از این روش ادامه می دهند. این یک شکست حماسی در سیستم آموزشی ما محسوب می شود.

جدیداً، چون دانش آموزان روش گرامری ترجمه ای را خسته کننده می دانند بعضی از کلاس ها “فعالیت های ارتباطی” را به برنامه تحصیلی اضافه کرده اند .معمولا مدرس دانش آموزان را به گروه هایی تقسیم می کند و دانش آموزان دیالوگ های داخل کتاب های درسی را می خوانند و تکرار می کنند. بعضی وقت ها شاید به بعضی از سوالات در کتاب کار جواب دهند. خب! این فعالیت ها مصنوعی است و هیچ قسمتی از آنها به مانند مکالمه واقعی انگلیسی نیست. در نتیجه درصد شکست فعالیت های ارتباطی نیز به اندازه ی گرامری ترجمه ای بالاست.

مشخصاً روش های تدریس انگلیسی که در مدارس استفاده می شوند کارساز نیستند. درک آن بسیار ساده است. من می دانستم. دانش آموزان نیز می دانستند و خیلی از مدرسان هم این را می دانند، به هر حال درصد کمی از آنها به این مشکل اعتراف می کنند.

وقتی که مشغول جست و جو مشکل در مدارس بودم، متوجه ی مشکلاتی عمیق تر در سیستم آموزشی شدم، این مشکلات کمتر آشکارند، ولی از راه های مختلفی به دانش آموزان ضربه می زنند. من این مشکلات را “برنامه ی درسی مخفی” نام گذاری کردم چون این درس ها بصورت مخفی در مدارس تدریس می شوند.

برنامه ی درسی مخفی

در اقسا نقاط دنیا تمام مدارس یک برنامه درسی مخفی و یکسان را دنبال می کنند. یکی از عناصر این برنامه درسی غیر فعال بودن بین دانش آموزان است. دانش آموزان آموزش داده می شوند که غیر فعال باشند تا فعال! آنها در یک ردیف روی صندلی هایشان می نشینند. وقتی که جوان هستند به آنها گفته می شود که ساکت باشند و از معلم پیروی کنند. وقتی معلم حرف می زند، دانش آموزان یاداشت برداری می کنند و سپس از آنها خواسته می شود که برای امتحان این نکات را حفظ کنند. این پیام مشخص است، یادگیری یک عمل غیر فعالانه است .شما به معلم خود گوش می دهید، یاداشت بر میدارید و آنها را حفظ می کنید.

مشکل آنجاست که مکالمه ی انگلیسی یک عمل غیرفعالانه نیست. شما باید با دیگران در ارتباط باشید، باید بطور مداوم مشغول پرسیدن و پاسخ دادن باشید. باید ایده ها، احساسات، تعاریف را با دیگران به اشتراک بگذارید .باید برای چیزی که انتظار ندارید آماده باشید. باید خود جوش باشید. باید فعالانه ارتباط برقرار کنید. انگلیسی چیزی نیست که شما بخواهید آن را غیر فعالانه آموزش ببینید، چیزی است که باید انجام دهید.

مشکل غیر فعالانه آموزش دیدن مقوله انرژی است. نشستن برای مدت زیاد یک فعالیت کاهنده انرژی است. هر چه بیشتر بنشینید، بیشتر انرژی شما افت می کند و هر چه انرژی شما افت کند تمرکز شما نیز افت خواهد کرد. چیزی که بدتر است، این است که ما می دانیم بعضی دانش آموزان برای یادگیری موثر نیاز به حرکت بدن دارند.

این افراد kinesthetic learners (یادگیرنده های حرکتی) نام دارند .حقیقت این است ما نیز در بعضی جهات یادگیرنده حرکتی هستیم، چون ما همگی از حرکات بدن خود سود می بریم. مدارس ما را بر صندلی ها بسته اند و انرژی مارا دچار افت می کنند، به مرور زمان یک بدن غیر فعال به یک ذهن غیر فعال ختم می شود.

پاسخ شما همیشه باید صحیح باشد

یکی از معایب بزرگ در مدارس ایده “جواب صحیح” است. این ایده یکی از بخش های مهم در برنامه درسی مخفی است. این ایده نتیجه استفاده از کتاب های درسی و امتحانات است.

در مدارس، معمولا اینگونه آموزش دیده می شوید که فقط یک جواب درست برای یک سوال وجود دارد. بطور مثال از شما پرسیده می شود که فعل درست برای فلان سوال را انتخاب کنید یا به شما سلام و احوال پرسی معمول میان انگلیسی زبانان آموزش داده می شود. پیام مخفی پشت این دروس این است که همیشه معلم درست می گوید.

در زندگی و انگلیسی واقعی اینگونه نیست. بطور مثال من یک داستان را با استفاده از افعال حال به شما می گویم در صورتی که آن داستان در گذشته رخ داده است. این یک تکنیک است که میان بومی زبان ها عمومیت دارد .

پس وقتی که زبان آموزان این داستان ها را می شنوند بسیاری از آن ها گیج و ناراحت می شوند. آنها اطمینان دارند که باید این داستان با استفاده از افعال گذشته تعریف شود. بعضی از آنها بابت این ماجرا ناراحت و بعضا با من به جرو بحث می پردازند. آنقدر اطمینان دارند که فقط یک جواب صحیح وجود دارد که حتی با یک بومی زبان به جرو بحث می پردازند!

این دانش آموزان طوری تمرین داده شده اند که باور داشته باشند ،فقط یک راه درست برای گفتن موارد مختلف در انگلیسی وجود دارد. در حقیقت همیشه راه های زیادی برای گفتن یک مورد مشابه وجود دارد. ما می توانیم زمان افعال را تغییر دهیم تا احساس داستان تغییر کند. ما میتوانیم از واژگان و عبارات متفاوتی استفاده کنیم و می توانیم قواعد گرامری را در صحبت کردن هایمان دائم بهم بزنیم. ایده “یک جواب صحیح” زبان آموزان را محدود و گیج می کند. ارتباط موثر نیاز به انعطاف پذیری دارد، در صورتی که ایده “یک جواب صحیح” دانش آموزان را به سر سخت بودن و خشک فکر کردن سوق می دهد.

علاوه بر این ، این موضوع مشکل دیگری به نام ترس از اشتباه به وجود میآورد.ترس از اشتباه، یکی از منفی ترین و آسیب زننده ترین پیام هایی است که در مدارس آموزش داده می شوند. چگونه ترس از اشتباه آموزش داده می شود؟ خیلی ساده!!! با استفاده از امتحانات و تصحیح اشتباهات.

تقریبا در تمامی مدارس جهان، مدرسان بطور منظم از دانش آموزان امتحان می گیرند. معلم از آنان سوال می پرسد و دانش آموزان باید جواب درست را ارائه دهند که البته جواب درست همان جوابی است که معلم می گوید.

اگر دانش آموز یک جواب متفاوتی ارائه دهد چه اتفاقی می افتد؟ آنها با نمرات پایین مجازات می شوند. دانش آموزان باهوش هستند و سریع متوجه می شوند که در مدارس اشتباه کردن بد است و باید از آنها دوری کنند. آنها این را درک می کنند که جواب درست مهم نیست، بهترین راه برای موفقیت این است که جوابی را ارائه کنند که معلم می خواهد. بدتر از آن، دانش آموزی که قصد مکالمه انگلیسی رو به روی کلاس را دارد بسیار تحت فشار است. وقتی که معلم اشتباهات وی را تصحیح می کند، دانش آموز احساس شرم پیدا کرده و بیشتر از قبل تحت فشار قرار می گیرد.

به مرور زمان بیشتر دانش آموزان از انگلیسی صحبت کردن فراری می شوند چرا که این موقعیت را درد آور می دانند.

با مجازات کردن و تصحیح اشتباه، مدارس به جای دانش آموزان، ریسک پذیری آنان را مجازات می کند. کم کم آنها دانش آموزان را تمرین می دهند که از ریسک کردن فرار کنند و از کاری که نمی توانند عالی انجام دهند بگذرند. در واقع عالی شدن در انگلیسی وجود ندارد. حتی بومی زبانان هم اشتباه می کنند .ما اشتباهات گرامری داریم. کلمات را بد تلفظ می کنیم. بعضی واژگان را فراموش می کنیم که هیچ کدام آنها مهم نیستند چرا که ما به جای امتحانات و نمرات بر روی ارتباط داشتن متمرکز هستیم.

ترس از اشتباهات مربوط به کلاس های زبان است. بعد سال ها شرکت در کلاس زبانآموزان یاد میگیرند که از ریسک کردن در بیشتر اوقات در زندگیشان فراری باشند. مدارس به آنها یاد می دهند که غیرفعال، سرسخت، ترسو و مطیع باشند .اینها فقط به مکالمه انگلیسی شما ضربه نمی زند بلکه موقعیت شغلی شما را دچار آسیب کرده و موفقیت تان را در تمام زمینه های زندگی محدود خواهد کرد .آینده نیاز به جسارت دارد . آنهایی که فعال، انعطاف پذیر و سرشار از شوق هستند، بهترین موفقیت را در زندگی کسب می کنند. اما غیر فعالان و مطیع ها هنوز در رویا هایشان به سر می برند.

شما همزمان که اشتباه می کنید در مکالمه نیز پیشرفت خواهید کرد. اصلا دلیلی بر ناراحتی وجود ندارد. حقیقت این است که بومی زبانان اصلا به این ها توجه نمی کنند. اصلا اهمیتی نمی دهند که شما اشتباه گرامری دارید. آنها می خواهند که با شما به عنوان یک انسان در ارتباط باشند نه به عنوان یک دانش آموز انگلیسی. برای ارتباط داشتن به صورت موثر باید ایده “عالی بودن” را فراموش کنید و یاد بگیرید که انعطاف پذیر باشید.

رازی کثیف در آموزش انگلیسی

اگر برنامه درسی مخفی اینقدر بد است، سوال اینجاست که چرا مدارس و معلم ها به استفاده از این روش ادامه می دهند؟ حقیقت اینجاست که سیستم آموزشی ما بنا بر برنامه درسی ای پایه ریزی شده است که به مدارس سود دهد نه دانش آموزان. مدارس از این روشها استفاده می کنند چون استفاده آن برای مدرسه آسان است، نه بخاطر اینکه برای دانش آموز مناسب باشد. برنامه درسی مخفی دانش آموزان غیر فعال تربیت می کند، آنها را مطیع می سازد و در نتیجه دانش آموز مطیع و غیر فعال کنترل آسان تر و راحتی بیشتر برای مدیران مدارس ایجاد می کند. به طور مثال کتاب های درسی، کار مدارس را آسان تر می کنند. با استفاده از کتاب های درسی مدارس نیازی به ایجاد یک درس جدید برای هر کلاس ندارد، چرا که برنامه ریزی درس ها، بسیار کار سختی است و کتاب های درسی آن را آسان می سازند. مدارس با کمترین تلاش می توانند کتاب های درسی را دنبال کنند. بعضی از معلم ها از یک کتاب خوان درسی فراتر هستند. هر روز برای دانش آموزان کتاب ها را میخوانند، کورکورانه درس ها را دنبال می کنند.

به نظر من، آنها را به سختی می توان معلم خواند. به جای آن می توانیم اسم آنان را کتاب خوان خودکار بگذاریم.

منفعتی دیگر از کتاب های درسی برای مدارس این است که درس ها را استاندارد می کنند. با استفاده از کتاب های درسی مدارس اطمینان حاصل می کنند که هر کلاس حتما یک چیز مشترک آموزش ببیند. این را مدارس بسیار قبول دارند چرا که امتحان گرفتن و رتبه بندی دانش آموزان برایشان بسیار ساده می شود. مدارس همانند کارخانه ها هستند، مدیران کارخانه همه چیز را مشابه می خواهند.

همین موضوع برای امتحانات و نمرات صادق است. این ها هیچ سودی برای زبان آموزان ندارند. در واقع همانطور که به این بحث پرداختیم امتحانات و نمرات میزان استرس و ترس از اشتباه را در دانش آموزان زیاد می کند. امتحانات و نمرات یک دلیل عمده برای “زخم انگلیسی” است. اما امتحانات و نمرات ابزاری قوی کنترل کننده برای مدارس نیز می باشد. هر چه دانش آموز بیشتر از نمره ی ضعیف ترس داشته باشد از معلم خود بیشتر اطاعت می کند. آنها این را یاد می گیرند که معلم همیشه درست می گوید، چون اگر با معلم موافق نباشند با نمرات پایین مجازات خواهند شد.

نمرات به معنی رتبه بندی دانش آموزان است. بیشتر مدیران و مدرسان به جای تمرکز بر موفقیت دانش آموزان متمرکز بر رتبه بندی آنان هستند. در بیشتر مدارس سیاست رسمی این است که یک درصد خاصی از دانش آموزان در هر کلاس باید نمره ضعیف بگیرند، یک درصد خاصی نمره متوسط و درصد بسیار اندکی نمره عالی دریافت کنند. این سیستم طوری طراحی شده که دور موفقیت حداکثری دانش آموزان دیوار بکشد.

هنگامی که در یکی از مدارس تایلندی مشغول تدریس بودم، به من مستقیماً توسط رئیسم گفته شد که خیلی از دانش آموزانم نمره عالی دارند.

رئیسم اصرار بر این داشت که به دانش آموزان بیشتری نمره ضعیف بدهم. بسیار شوکه و عصبی شده بودم. به جای از عمد نمره کم دادن از شغلم استعفا دادم. بدبختانه این طرز فکر” طراحی برای شکست” در بسیاری از مدارس دنیا وجود دارد. مدارس از رتبه بندی و کنترل دانش آموزان سود می برند.

روش گرامری ترجمه ای به معلم برخلاف دانش آموزان سود می دهد. با تدریس قواعد گرامری، معلم خیلی ساده می تواند با کتاب درسی شروع به سخن گفتن کند. چون زبان شناسی یک موضوع پیچیده است، معلمان دانا خطاب می شوند و بدین ترتیب یک جایگاه برتری مطلق در مقابل دانش آموزان برای خود ایجاد میکنند. حتی اگر معلم یک غیر بومی با توانایی انگلیسی ضعیف باشد، می تواند با تدریس قواعد پیچیده توسط کتاب ها طوری وانمود کند که یک کارشناس است. مشکل اینجاست که خیلی از معلمان انگلیسی غیر بومی مکالمه فوق العاده ضعیفی دارند. با تمرکز بر قواعد گرامری میتوانند ناتوان بودن خود در مکالمه انگلیسی را پنهان کنند.

درباره فعالیت های ارتباطی چی؟ مطمئناً آنها طوری طراحی شده اند که به دانش آموزان کمک کنند، ولی در حقیقت اینگونه نیست. این فعالیتها همانطور که قبلا به بحث آن پرداختیم غیر طبیعی هستند. هیچ جای این فعالیت شبیه به مکالمات واقعی نیست و بدین ترتیب دانش آموزان را برای مکالمات واقعی آماده نمی کند. به هر حال این فعالیت ها برای مدرسان بسیار مناسب است. آنها دانش آموزان را به گروه هایی تقسیم می کنند و از آنها میخواهند که کتاب درسی را دنبال کنند. بعضی وقت ها دانش آموزان خیلی ساده دیالوگ های داخل کتاب را می خوانند یا به سوالات از قبل نوشته شده پاسخ می دهند. منفعت این فعالیت برای معلم این است که می تواند استراحت کند و کاری انجام ندهد. وقتی که دانش آموزان مشغول انجام دادن فعالیت کتاب ها هستند معلم ریلکس می نشیند. این یک راز بین معلمان زبان است که استفاده از فعالیت ارتباطی یک راه فوق العاده برای تلف کردن زمان و فرار از کار است. یک نسخه فاجعه از فعالیت های ارتباطی استفاده از فیلم است. اگر فیلم ها درست استفاده شوند می توانند ابزار قدرتمندی برای یادگیری انگلیسی باشند. اما بیشتر مدرسان از فیلم ها برای تلف کردن وقت کلاس استفاده می کنند. آنها فیلمی را انتخاب می کنند، برق ها را خاموش کرده و دکمه شروع را می زنند. در ادامه کلاس، معلم خیلی شاد هیچ کاری نمی کند. دانش آموزان نیز بسیار خوشحالند چرا که دیدن فیلم خیلی از خواندن گرامر جالب تر است حتی اگر بیشتر فیلم را متوجه نشوند.

فعالیت های کم انرژی برای مدارس خوب است

در آخر بیایید یک نگاهی به وضعیت کم انرژی در مدارس بیاندازیم. از کودکی به دانش آموزان زور می شود که برای ساعت ها بی حرکت روی صندلی ها بنشینند. به آنها گفته می شود که ساکت و مطیع باشند. در جوانی بیشتر مردم تمرین دیده اند، آنها سخنرانی های کم انرژی و غیر فعالانه را جزئی از مراحل عالی یادگیری می دانند.

چرا باید مدارس و معلمان انرژی کم از شما بخواهند؟ دوباره، چون دانش آموزان کم انرژی راحت تر کنترل می شوند. یک معلم باید برای دانش آموز پر انرژی و کنجکاو وقت بیشتری اختصاص دهد. بدبختانه بیشتر معلمان راه آسان را ترجیح می دهند و توضیح دادن به دانش آموزان کم انرژی بسیار آسان تر است.

در حقیقت بسیاری از مدرسان خسته و پر استرس هستند و به همین خاطر دائما به دنبال راهی اند که شغلشان برایشان ساده شود. نگرانی اولشان دانش آموزان نیست. آن ها به طور جدی برای بهتر نتیجه گرفتن دانش آموزان متمرکز نیستند .به جای آن، میخواهند که روز کاریشان را آسان تر به پایان برسانند .دلایل بسیاری برای این وضعیت وجود دارد ولی در آخر نتیجه ای که دانش آموز کسب میکند خستگی، ناامیدی و ضعف است.

این یک حقیقت تلخ از سیستم آموزشی است. این دلیلی است که شما با این همه سال مطالعه نمی توانید خوب انگلیسی صحبت کنید. این دلیلی است که شما انگلیسی را پر استرس، سخت و حوصله سر بر می دانید. این دلیل ایجاد “زخم انگلیسی” است و این سرچشمه مشکل شماست.

خوشبختانه، راه حلی وجود دارد. اینترنت یادگیری مستقل را برای ما آسان ساخته است. مهم نیست که کجا زندگی می کنید یا چه کار می کنید ،شما می توانید بدون نیاز به مدارس به تسلط انگلیسی برسید. تمام چیزی که شما نیاز دارید ارتباط با اینترنت است!

در فصل بعدی به شما راه حلی برای مقابله با “زخم انگلیسی” ارائه می دهم .شما یاد می گیرید که چگونه مرحمی بر این زخم بگزارید و چگونه در آخر به هدفی که با مکالمه انگلیسی می خواهید دست یابید.